| (inanimate noun) declension |
|
indefinite |
singular |
plural |
| absolutive |
bizar |
bizarra |
bizarrak |
| ergative |
bizarrek |
bizarrak |
bizarrek |
| dative |
bizarri |
bizarrari |
bizarrei |
|
genitive |
bizarren |
bizarraren |
bizarren
|
| comitative |
bizarrekin |
bizarrarekin |
bizarrekin |
| causative |
bizarrentzat |
bizarrarentzat |
bizarrentzat |
|
benefactive |
bizarrengatik |
bizarrarengatik |
bizarrengatik |
| instrumental |
bizarrez |
bizarraz |
bizarrez |
|
inessive |
bizarretan |
bizarran |
bizarretan |
| locative |
bizarretako |
bizarreko |
bizarretako |
|
allative |
bizarretara |
bizarrera |
bizarretara |
|
terminative |
bizarretaraino |
bizarreraino |
bizarretaraino |
| directive |
bizarretarantz |
bizarrerantz |
bizarretarantz |
| destinative |
bizarretarako |
bizarrerako |
bizarretarako |
| ablative |
bizarretatik |
bizarretik |
bizarretatik |
| partitive |
bizarrik |
- |
-
|
| prolative |
bizartzat |
- |
-
|
|
Derived terms
Danish
Etymology
Borrowing from French bizarre (“bizarre”).
Pronunciation
Adjective
bizar
- bizarre
Inflection
| Inflection of bizar
|
|
Positive |
Comparative |
Superlative |
| Common singular |
bizar
|
—
|
—2
|
| Neuter singular |
bizart
|
—
|
—2
|
| Plural |
bizarre
|
—
|
—2
|
| Definite attributive1
|
bizarre
|
—
|
—
|
1) When an adjective is applied predicatively to something definite, the corresponding "indefinite" form is used. 2) The "indefinite" superlatives may not be used attributively. |
Synonyms
Dutch
Pronunciation
Borrowing from French bizarre (“bizarre”).
Adjective
bizar (comparative bizarder, superlative bizarst)
- bizarre
Inflection
Synonyms