Definify.com
Definition 2025
bipartiens
bipartiens
Latin
Participle
bipartiēns m, f, n (genitive bipartientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | bipartiēns | bipartientēs | bipartientia | ||
| genitive | bipartientis | bipartientium | |||
| dative | bipartientī | bipartientibus | |||
| accusative | bipartientem | bipartiēns | bipartientēs | bipartientia | |
| ablative | bipartiente, bipartientī1 | bipartientibus | |||
| vocative | bipartiēns | bipartientēs | bipartientia | ||
1When used purely as an adjective.