Definify.com
Definition 2025
biginnan
biginnan
Old High German
Verb
biginnan
- to begin
Conjugation
Conjugation of biginnan (strong class 3)
| infinitive | biginnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | biginnu | bigan |
| 2nd person singular | biginnis | bigunni |
| 3rd person singular | biginnit | bigan |
| 1st person plural | biginnem, biginnemes | bigunnum, bigunnumes |
| 2nd person plural | biginnet | bigunnut |
| 3rd person plural | biginnant | bigunnun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | biginne | bigunni |
| 2nd person singular | biginnes | bigunnis |
| 3rd person singular | biginne | bigunni |
| 1st person plural | biginnem, biginnemes | bigunnim, bigunnimes |
| 2nd person plural | biginnet | bigunnit |
| 3rd person plural | biginnen | bigunnin |
| imperative | present | |
| singular | bigin | |
| plural | biginnet | |
| participle | present | past |
| biginnanti | bigunnan | |
Descendants
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *biginnaną (corresponding to bi- + ginnan), whence also Old High German and Old Dutch biginnan, Old Frisian beginna, and Old English beginnan.
Verb
biginnan
- to begin
Conjugation
Conjugation of biginnan (strong class 3)
| infinitive | biginnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | biginnu | bigan |
| 2nd person singular | biginnis | bigunni |
| 3rd person singular | biginnid | bigan |
| plural | biginnad | bigunnun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | biginne | bigunni |
| 2nd person singular | biginnes | bigunnis |
| 3rd person singular | biginne | bigunni |
| plural | biginnen | bigunnin |
| imperative | present | |
| singular | bigin | |
| plural | biginnad | |
| participle | present | past |
| biginnandi | bigunnan | |