Definify.com
Definition 2025
bellatus
bellatus
Latin
Participle
bellātus m (feminine bellāta, neuter bellātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | bellātus | bellāta | bellātum | bellātī | bellātae | bellāta | |
| genitive | bellātī | bellātae | bellātī | bellātōrum | bellātārum | bellātōrum | |
| dative | bellātō | bellātō | bellātīs | ||||
| accusative | bellātum | bellātam | bellātum | bellātōs | bellātās | bellāta | |
| ablative | bellātō | bellātā | bellātō | bellātīs | |||
| vocative | bellāte | bellāta | bellātum | bellātī | bellātae | bellāta | |