Hungarian
Noun
bandita (plural banditák)
- bandit, brigand, gangster
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) |
|
singular |
plural |
| nominative |
bandita
|
banditák
|
| accusative |
banditát
|
banditákat
|
| dative |
banditának
|
banditáknak
|
| instrumental |
banditával
|
banditákkal
|
| causal-final |
banditáért
|
banditákért
|
| translative |
banditává
|
banditákká
|
| terminative |
banditáig
|
banditákig
|
| essive-formal |
banditaként
|
banditákként
|
| essive-modal |
—
|
—
|
| inessive |
banditában
|
banditákban
|
| superessive |
banditán
|
banditákon
|
| adessive |
banditánál
|
banditáknál
|
| illative |
banditába
|
banditákba
|
| sublative |
banditára
|
banditákra
|
| allative |
banditához
|
banditákhoz
|
| elative |
banditából
|
banditákból
|
| delative |
banditáról
|
banditákról
|
| ablative |
banditától
|
banditáktól
|
| Possessive forms of bandita
|
| possessor |
single possession |
multiple possessions |
| 1st person sing. |
banditám
|
banditáim
|
| 2nd person sing. |
banditád
|
banditáid
|
| 3rd person sing. |
banditája
|
banditái
|
| 1st person plural |
banditánk
|
banditáink
|
| 2nd person plural |
banditátok
|
banditáitok
|
| 3rd person plural |
banditájuk
|
banditáik
|
Synonyms
Italian
Etyomlogy 1
Non-lemma forms.
Participle
bandita
- feminine singular of bandito
Etymology 2
From bandire (“to ban, banish”).
Noun
bandita f (plural bandite)
- reserve, area in which hunting, fishing, pasturing, or similar is legally prohibited
Anagrams