Definify.com
Definition 2025
averruncaturus
averruncaturus
Latin
Participle
āverruncātūrus m (feminine āverruncātūra, neuter āverruncātūrum); first/second declension
- about to avert
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | āverruncātūrus | āverruncātūra | āverruncātūrum | āverruncātūrī | āverruncātūrae | āverruncātūra | |
| genitive | āverruncātūrī | āverruncātūrae | āverruncātūrī | āverruncātūrōrum | āverruncātūrārum | āverruncātūrōrum | |
| dative | āverruncātūrō | āverruncātūrō | āverruncātūrīs | ||||
| accusative | āverruncātūrum | āverruncātūram | āverruncātūrum | āverruncātūrōs | āverruncātūrās | āverruncātūra | |
| ablative | āverruncātūrō | āverruncātūrā | āverruncātūrō | āverruncātūrīs | |||
| vocative | āverruncātūre | āverruncātūra | āverruncātūrum | āverruncātūrī | āverruncātūrae | āverruncātūra | |