Definify.com
Definition 2025
auditus
auditus
Latin
Participle
audītus m (feminine audīta, neuter audītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | audītus | audīta | audītum | audītī | audītae | audīta | |
| genitive | audītī | audītae | audītī | audītōrum | audītārum | audītōrum | |
| dative | audītō | audītō | audītīs | ||||
| accusative | audītum | audītam | audītum | audītōs | audītās | audīta | |
| ablative | audītō | audītā | audītō | audītīs | |||
| vocative | audīte | audīta | audītum | audītī | audītae | audīta | |
Noun
audītus m (genitive audītūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | audītus | audītūs |
| genitive | audītūs | audītuum |
| dative | audītuī | audītibus |
| accusative | audītum | audītūs |
| ablative | audītū | audītibus |
| vocative | audītus | audītūs |
Synonyms
Related terms
|
Descendants
References
- auditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- AUDITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “auditus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- no sound passed his lips: nulla vox est ab eo audita
- no sound passed his lips: nulla vox est ab eo audita