Definify.com
Definition 2025
anhelaturus
anhelaturus
Latin
Participle
anhēlātūrus m (feminine anhēlātūra, neuter anhēlātūrum); first/second declension
- about to exhale
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | anhēlātūrus | anhēlātūra | anhēlātūrum | anhēlātūrī | anhēlātūrae | anhēlātūra | |
| genitive | anhēlātūrī | anhēlātūrae | anhēlātūrī | anhēlātūrōrum | anhēlātūrārum | anhēlātūrōrum | |
| dative | anhēlātūrō | anhēlātūrō | anhēlātūrīs | ||||
| accusative | anhēlātūrum | anhēlātūram | anhēlātūrum | anhēlātūrōs | anhēlātūrās | anhēlātūra | |
| ablative | anhēlātūrō | anhēlātūrā | anhēlātūrō | anhēlātūrīs | |||
| vocative | anhēlātūre | anhēlātūra | anhēlātūrum | anhēlātūrī | anhēlātūrae | anhēlātūra | |