Definify.com
Definition 2025
adiunctivus
adiunctivus
Latin
Adjective
adiunctīvus m (feminine adiunctīva, neuter adiunctīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | adiunctīvus | adiunctīva | adiunctīvum | adiunctīvī | adiunctīvae | adiunctīva | |
| genitive | adiunctīvī | adiunctīvae | adiunctīvī | adiunctīvōrum | adiunctīvārum | adiunctīvōrum | |
| dative | adiunctīvō | adiunctīvō | adiunctīvīs | ||||
| accusative | adiunctīvum | adiunctīvam | adiunctīvum | adiunctīvōs | adiunctīvās | adiunctīva | |
| ablative | adiunctīvō | adiunctīvā | adiunctīvō | adiunctīvīs | |||
| vocative | adiunctīve | adiunctīva | adiunctīvum | adiunctīvī | adiunctīvae | adiunctīva | |