Definify.com
Definition 2025
adaquatus
adaquatus
Latin
Participle
adaquātus m (feminine adaquāta, neuter adaquātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | adaquātus | adaquāta | adaquātum | adaquātī | adaquātae | adaquāta | |
| genitive | adaquātī | adaquātae | adaquātī | adaquātōrum | adaquātārum | adaquātōrum | |
| dative | adaquātō | adaquātō | adaquātīs | ||||
| accusative | adaquātum | adaquātam | adaquātum | adaquātōs | adaquātās | adaquāta | |
| ablative | adaquātō | adaquātā | adaquātō | adaquātīs | |||
| vocative | adaquāte | adaquāta | adaquātum | adaquātī | adaquātae | adaquāta | |
References
- ADAQUATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)