Definify.com
Definition 2024
ὑπόταξις
ὑπόταξις
Ancient Greek
Noun
ὑπόταξις • (hupótaxis) f (genitive ὑποτάξεως); third declension
- subjection, submission
- drawing up of light-armed behind the phalanx
- (in grammar) postposition
Inflection
Third declension of ὑπόταξῐς, ὑποτάξεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὑπόταξῐς | ὑποτάξει | ὑποτάξεις |
| Genitive | ὑποτάξεως | ὑποταξέοιν | ὑποτάξεων |
| Dative | ὑποτάξει | ὑποταξέοιν | ὑποτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ὑπόταξῐν | ὑποτάξει | ὑποτάξεις |
| Vocative | ὑπόταξῐ | ὑποτάξει | ὑποτάξεις |
Third declension of ὑπόταξῐς, ὑποτάξιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὑπόταξῐς | ὑποτάξιε | ὑποτάξιες |
| Genitive | ὑποτάξιος | ὑποταξίοιν | ὑποταξίων |
| Dative | ὑποτάξῑ, ὑποτάξει | ὑποταξίοιν | ὑποτάξῐσῐ(ν), ὑποταξίεσῐ(ν), ὑποτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ὑπόταξῐν | ὑποτάξιε | ὑποτάξῑς, ὑποτάξιᾰς |
| Vocative | ὑπόταξῐ | ὑποτάξιε | ὑποτάξιες |
References
- ὑπόταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ὑπόταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette