Definify.com

Definition 2025

ἔνταξις

ἔνταξις

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /éntaxsis/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /éntaksis/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /é̃daksis/

Noun

ἔνταξις • ‎(éntaxis) f ‎(genitive ἐντάξεως); third declension

putting in, insertion
placing of light-armed soldiers alternately with hoplites in the phalanx

Inflection

Third declension of ἔνταξῐς, ἐντάξεως

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἔνταξῐς	ἐντάξει	ἐντάξεις
Genitive	ἐντάξεως	ἐνταξέοιν	ἐντάξεων
Dative	ἐντάξει	ἐνταξέοιν	ἐντάξεσῐ(ν)
Accusative	ἔνταξῐν	ἐντάξει	ἐντάξεις
Vocative	ἔνταξῐ	ἐντάξει	ἐντάξεις

Dialectal forms:
Notes:

Third declension of ἔνταξῐς, ἐντάξιος

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἔνταξῐς	ἐντάξιε	ἐντάξιες
Genitive	ἐντάξιος	ἐνταξίοιν	ἐνταξίων
Dative	ἐντάξῑ, ἐντάξει	ἐνταξίοιν	ἐντάξῐσῐ(ν), ἐνταξίεσῐ(ν), ἐντάξεσῐ(ν)
Accusative	ἔνταξῐν	ἐντάξιε	ἐντάξῑς, ἐντάξιᾰς
Vocative	ἔνταξῐ	ἐντάξιε	ἐντάξιες

Dialectal forms:
Notes:

References

ἔνταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«ἔνταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἔνταξις» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)