Definify.com
Definition 2024
ἐπένθεσις
ἐπένθεσις
Ancient Greek
Noun
ἐπένθεσις • (epénthesis) f (genitive ἐπενθέσεως); third declension
- (grammar) Insertion of a letter
Inflection
Third declension of ἐπένθεσῐς, ἐπενθέσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἐπένθεσῐς | ἐπενθέσει | ἐπενθέσεις |
| Genitive | ἐπενθέσεως | ἐπενθεσέοιν | ἐπενθέσεων |
| Dative | ἐπενθέσει | ἐπενθεσέοιν | ἐπενθέσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἐπένθεσῐν | ἐπενθέσει | ἐπενθέσεις |
| Vocative | ἐπένθεσῐ | ἐπενθέσει | ἐπενθέσεις |
Third declension of ἐπένθεσῐς, ἐπενθέσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἐπένθεσῐς | ἐπενθέσιε | ἐπενθέσιες |
| Genitive | ἐπενθέσιος | ἐπενθεσίοιν | ἐπενθεσίων |
| Dative | ἐπενθέσῑ, ἐπενθέσει | ἐπενθεσίοιν | ἐπενθέσῐσῐ(ν), ἐπενθεσίεσῐ(ν), ἐπενθέσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἐπένθεσῐν | ἐπενθέσιε | ἐπενθέσῑς, ἐπενθέσιᾰς |
| Vocative | ἐπένθεσῐ | ἐπενθέσιε | ἐπενθέσιες |
References
- ἐπένθεσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐπένθεσις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette