Definify.com
Definition 2024
ἐκθετικός
ἐκθετικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ekθetikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ekθetikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ekθetikós/
Adjective
ἐκθετικός • (ekthetikós) m (feminine ἐκθετική, neuter ἐκθετικόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of ἐκθετικός, ἐκθετική, ἐκθετικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐκθετικός | ἐκθετική | ἐκθετικόν | ἐκθετικώ | ἐκθετικᾱ́ | ἐκθετικώ | ἐκθετικοί | ἐκθετικαί | ἐκθετικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐκθετικοῦ | ἐκθετικῆς | ἐκθετικοῦ | ἐκθετικοῖν | ἐκθετικαῖν | ἐκθετικοῖν | ἐκθετικῶν | ἐκθετικῶν | ἐκθετικῶν | |||
| Dative | ἐκθετικῷ | ἐκθετικῇ | ἐκθετικῷ | ἐκθετικοῖν | ἐκθετικαῖν | ἐκθετικοῖν | ἐκθετικοῖς | ἐκθετικαῖς | ἐκθετικοῖς | |||
| Accusative | ἐκθετικόν | ἐκθετικήν | ἐκθετικόν | ἐκθετικώ | ἐκθετικᾱ́ | ἐκθετικώ | ἐκθετικούς | ἐκθετικᾱ́ς | ἐκθετικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐκθετικέ | ἐκθετική | ἐκθετικόν | ἐκθετικώ | ἐκθετικᾱ́ | ἐκθετικώ | ἐκθετικοί | ἐκθετικαί | ἐκθετικᾰ́ | |||
References
- ἐκθετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἐκθετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἐκθετικός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)