Definify.com

Definition 2024

ἀρχαΐζω

ἀρχαΐζω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /arxaíz̚zo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /arxaíz̚zo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /aɾxaízo/

Verb

ἀρχαΐζω • ‎(arkhaḯzō)

I am old-fashioned, copy the ancients (in manners, language, etc.)

Inflection

Present: ἀρχαΐζω, ἀρχαΐζομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρχαΐζω	ἀρχαΐζεις	ἀρχαΐζει	ἀρχαΐζετον	ἀρχαΐζετον	ἀρχαΐζομεν	ἀρχαΐζετε	ἀρχαΐζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀρχαΐζω	ἀρχαΐζῃς	ἀρχαΐζῃ	ἀρχαΐζητον	ἀρχαΐζητον	ἀρχαΐζωμεν	ἀρχαΐζητε	ἀρχαΐζωσῐ(ν)
	optative	ἀρχαΐζοιμῐ	ἀρχαΐζοις	ἀρχαΐζοι	ἀρχαΐζοιτον	ἀρχαϊζοίτην	ἀρχαΐζοιμεν	ἀρχαΐζοιτε	ἀρχαΐζοιεν
	imperative		ἀρχάϊζε	ἀρχαϊζέτω	ἀρχαΐζετον	ἀρχαϊζέτων		ἀρχαΐζετε	ἀρχαϊζόντων
middle/ passive	indicative	ἀρχαΐζομαι	ἀρχαΐζει/ ἀρχαΐζῃ	ἀρχαΐζεται	ἀρχαΐζεσθον	ἀρχαΐζεσθον	ἀρχαϊζόμεθᾰ	ἀρχαΐζεσθε	ἀρχαΐζονται
	subjunctive	ἀρχαΐζωμαι	ἀρχαΐζῃ	ἀρχαΐζηται	ἀρχαΐζησθον	ἀρχαΐζησθον	ἀρχαϊζώμεθᾰ	ἀρχαΐζησθε	ἀρχαΐζωνται
	optative	ἀρχαϊζοίμην	ἀρχαΐζοιο	ἀρχαΐζοιτο	ἀρχαΐζοισθον	ἀρχαϊζοίσθην	ἀρχαϊζοίμεθᾰ	ἀρχαΐζοισθε	ἀρχαΐζοιντο
	imperative		ἀρχαΐζου	ἀρχαϊζέσθω	ἀρχαΐζεσθον	ἀρχαϊζέσθων		ἀρχαΐζεσθε	ἀρχαϊζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀρχαΐζειν				ἀρχαΐζεσθαι
participle		ἀρχαΐζων , ἀρχαΐζουσᾰ , ἀρχάϊζον				ἀρχαϊζόμενος , ἀρχαϊζομένη , ἀρχαϊζόμενον

Imperfect: ἀρχάϊζον, ἀρχαϊζόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀρχάϊζον	ἀρχάϊζες	ἀρχάϊζε	ἀρχαΐζετον	ἀρχαϊζέτην	ἀρχαΐζομεν	ἀρχαΐζετε	ἀρχάϊζον
middle/ passive	indicative	ἀρχαϊζόμην	ἀρχαΐζου	ἀρχαΐζετο	ἀρχαΐζεσθον	ἀρχαϊζέσθην	ἀρχαϊζόμεθᾰ	ἀρχαΐζεσθε	ἀρχαΐζοντο

Related terms

ἀρχαϊσμός ‎(arkhaïsmós)
ἀρχή ‎(arkhḗ)
ἄρχω ‎(árkhō)

References

ἀρχαΐζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«ἀρχαΐζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἀρχαΐζω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)