Definify.com
Definition 2024
ἀπόταξις
ἀπόταξις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /apótaxsis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /apótaksis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /apótaksis/
Noun
ἀπόταξις • (apótaxis) f (genitive ἀποτάξεως); third declension
- separate assessment (for tribute)
Inflection
Third declension of ἀπόταξῐς, ἀποτάξεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀπόταξῐς | ἀποτάξει | ἀποτάξεις |
| Genitive | ἀποτάξεως | ἀποταξέοιν | ἀποτάξεων |
| Dative | ἀποτάξει | ἀποταξέοιν | ἀποτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀπόταξῐν | ἀποτάξει | ἀποτάξεις |
| Vocative | ἀπόταξῐ | ἀποτάξει | ἀποτάξεις |
Third declension of ἀπόταξῐς, ἀποτάξιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀπόταξῐς | ἀποτάξιε | ἀποτάξιες |
| Genitive | ἀποτάξιος | ἀποταξίοιν | ἀποταξίων |
| Dative | ἀποτάξῑ, ἀποτάξει | ἀποταξίοιν | ἀποτάξῐσῐ(ν), ἀποταξίεσῐ(ν), ἀποτάξεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀπόταξῐν | ἀποτάξιε | ἀποτάξῑς, ἀποτάξιᾰς |
| Vocative | ἀπόταξῐ | ἀποτάξιε | ἀποτάξιες |
References
- ἀπόταξις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἀπόταξις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀπόταξις» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)