Definify.com
Definition 2024
ἀπροθυμία
ἀπροθυμία
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /aproθymía/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /aproθymía/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /aproθimía/
Noun
ἀπροθυμία • (aprothumía) f (genitive ἀπροθυμίας); first declension
- lack of readiness
- Suidas
-
Inflection
First declension of ἀπροθυμίᾱ, ἀπροθυμίᾱς
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀπροθυμίᾱ | ἀπροθυμίᾱ | ἀπροθύμιαι |
| Genitive | ἀπροθυμίᾱς | ἀπροθυμίαιν | ἀπροθυμιῶν |
| Dative | ἀπροθυμίᾳ | ἀπροθυμίαιν | ἀπροθυμίαις |
| Accusative | ἀπροθυμίᾱν | ἀπροθυμίᾱ | ἀπροθυμίᾱς |
| Vocative | ἀπροθυμίᾱ | ἀπροθυμίᾱ | ἀπροθύμιαι |
References
- ἀπροθυμία in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἀπροθυμία» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀπροθυμία» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)