Definify.com

Definition 2024

ἀποστέλλω

See also: αποστέλλω

Ancient Greek

Verb

ἀποστέλλω • ‎(apostéllō)

to send off, send away from
- Sophocles, Electra 71
- Euripides, Cyclops 468
- Euripides, The Phoenician Women 485
- Plato, The Republic 607.B
1. (absolute) to send away, banish
  - Sophocles, Philoctetes 450
  - Euripides, Hecuba 731
2. (passive) to go away, depart, set out
  - Sophocles, Oedipus the King 115
  - Euripides, The Suppliants 582
  - Euripides, Helen 660
  - Euripides, The Phoenician Women 319
  - Euripides, Iphigenia in Tauris 1409
to send off, dispatch, on some mission or service
- Sophocles, Philoctetes 125
- Herodotus, Histories 1.46
- Herodotus, Histories 7.235
- Herodotus, Histories 5.32
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.45
- Herodotus, Histories 4.150
- Aristotle, Politics 5.7.2
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.28
- Xenophon, Anabasis 2.1.5
- Herodotus, Histories 3.26
- Herodotus, Histories 3.26
to put off, doff
- Aristophanes, Lysistrata 1084
(intransitive) to go back, retire
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.89

Inflection

Present: ἀποστέλλω, ἀποστέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστέλλω	ἀποστέλλεις	ἀποστέλλει	ἀποστέλλετον	ἀποστέλλετον	ἀποστέλλομεν	ἀποστέλλετε	ἀποστέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποστέλλω	ἀποστέλλῃς	ἀποστέλλῃ	ἀποστέλλητον	ἀποστέλλητον	ἀποστέλλωμεν	ἀποστέλλητε	ἀποστέλλωσῐ(ν)
	optative	ἀποστέλλοιμῐ	ἀποστέλλοις	ἀποστέλλοι	ἀποστέλλοιτον	ἀποστελλοίτην	ἀποστέλλοιμεν	ἀποστέλλοιτε	ἀποστέλλοιεν
	imperative		ἀπόστελλε	ἀποστελλέτω	ἀποστέλλετον	ἀποστελλέτων		ἀποστέλλετε	ἀποστελλόντων
middle/ passive	indicative	ἀποστέλλομαι	ἀποστέλλῃ, ἀποστέλλει	ἀποστέλλεται	ἀποστέλλεσθον	ἀποστέλλεσθον	ἀποστελλόμεθᾰ	ἀποστέλλεσθε	ἀποστέλλονται
	subjunctive	ἀποστέλλωμαι	ἀποστέλλῃ	ἀποστέλληται	ἀποστέλλησθον	ἀποστέλλησθον	ἀποστελλώμεθᾰ	ἀποστέλλησθε	ἀποστέλλωνται
	optative	ἀποστελλοίμην	ἀποστέλλοιο	ἀποστέλλοιτο	ἀποστέλλοισθον	ἀποστελλοίσθην	ἀποστελλοίμεθᾰ	ἀποστέλλοισθε	ἀποστέλλοιντο
	imperative		ἀποστέλλου	ἀποστελλέσθω	ἀποστέλλεσθον	ἀποστελλέσθων		ἀποστέλλεσθε	ἀποστελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποστέλλειν				ἀποστέλλεσθαι
participle	m	ἀποστέλλων				ἀποστελλόμενος
	f	ἀποστέλλουσᾰ				ἀποστελλομένη
	n	ἀποστέλλον				ἀποστελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέστελλον, ἀπεστελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστελλον	ἀπέστελλες	ἀπέστελλε(ν)	ἀπεστέλλετον	ἀπεστελλέτην	ἀπεστέλλομεν	ἀπεστέλλετε	ἀπέστελλον
middle/ passive	indicative	ἀπεστελλόμην	ἀπεστέλλου	ἀπεστέλλετο	ἀπεστέλλεσθον	ἀπεστελλέσθην	ἀπεστελλόμεθᾰ	ἀπεστέλλεσθε	ἀπεστέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποστελέω, ἀποστελέομαι, ἀποστᾰλήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστελέω	ἀποστελέεις	ἀποστελέει	ἀποστελέετον	ἀποστελέετον	ἀποστελέομεν	ἀποστελέετε	ἀποστελέουσῐ(ν)
active	optative	ἀποστελέοιμῐ	ἀποστελέοις	ἀποστελέοι	ἀποστελέοιτον	ἀποστελεοίτην	ἀποστελέοιμεν	ἀποστελέοιτε	ἀποστελέοιεν
middle	indicative	ἀποστελέομαι	ἀποστελέῃ, ἀποστελέει	ἀποστελέεται	ἀποστελέεσθον	ἀποστελέεσθον	ἀποστελεόμεθᾰ	ἀποστελέεσθε	ἀποστελέονται
middle	optative	ἀποστελεοίμην	ἀποστελέοιο	ἀποστελέοιτο	ἀποστελέοισθον	ἀποστελεοίσθην	ἀποστελεοίμεθᾰ	ἀποστελέοισθε	ἀποστελέοιντο
passive	indicative	ἀποστᾰλήσομαι	ἀποστᾰλήσῃ	ἀποστᾰλήσεται	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλησόμεθᾰ	ἀποστᾰλήσεσθε	ἀποστᾰλήσονται
passive	optative	ἀποστᾰλησοίμην	ἀποστᾰλήσοιο	ἀποστᾰλήσοιτο	ἀποστᾰλήσοισθον	ἀποστᾰλησοίσθην	ἀποστᾰλησοίμεθᾰ	ἀποστᾰλήσοισθε	ἀποστᾰλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστελέειν			ἀποστελέεσθαι		ἀποστᾰλήσεσθαι
participle	m	ἀποστελέων			ἀποστελεόμενος		ἀποστᾰλησόμενος
	f	ἀποστελέουσᾰ			ἀποστελεομένη		ἀποστᾰλησομένη
	n	ἀποστελέον			ἀποστελεόμενον		ἀποστᾰλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποστελῶ, ἀποστελοῦμαι, ἀποστᾰλήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστελῶ	ἀποστελεῖς	ἀποστελεῖ	ἀποστελεῖτον	ἀποστελεῖτον	ἀποστελοῦμεν	ἀποστελεῖτε	ἀποστελοῦσῐ(ν)
active	optative	ἀποστελοίην, ἀποστελοῖμῐ	ἀποστελοίης, ἀποστελοῖς	ἀποστελοίη, ἀποστελοῖ	ἀποστελοῖτον, ἀποστελοίητον	ἀποστελοίτην, ἀποστελοιήτην	ἀποστελοῖμεν, ἀποστελοίημεν	ἀποστελοῖτε, ἀποστελοίητε	ἀποστελοῖεν, ἀποστελοίησᾰν
middle	indicative	ἀποστελοῦμαι	ἀποστελῇ	ἀποστελεῖται	ἀποστελεῖσθον	ἀποστελεῖσθον	ἀποστελούμεθᾰ	ἀποστελεῖσθε	ἀποστελοῦνται
middle	optative	ἀποστελοίμην	ἀποστελοῖο	ἀποστελοῖτο	ἀποστελοῖσθον	ἀποστελοίσθην	ἀποστελοίμεθᾰ	ἀποστελοῖσθε	ἀποστελοῖντο
passive	indicative	ἀποστᾰλήσομαι	ἀποστᾰλήσῃ	ἀποστᾰλήσεται	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλησόμεθᾰ	ἀποστᾰλήσεσθε	ἀποστᾰλήσονται
passive	optative	ἀποστᾰλησοίμην	ἀποστᾰλήσοιο	ἀποστᾰλήσοιτο	ἀποστᾰλήσοισθον	ἀποστᾰλησοίσθην	ἀποστᾰλησοίμεθᾰ	ἀποστᾰλήσοισθε	ἀποστᾰλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστελεῖν			ἀποστελεῖσθαι		ἀποστᾰλήσεσθαι
participle	m	ἀποστελῶν			ἀποστελούμενος		ἀποστᾰλησόμενος
	f	ἀποστελοῦσᾰ			ἀποστελουμένη		ἀποστᾰλησομένη
	n	ἀποστελοῦν			ἀποστελούμενον		ἀποστᾰλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποστελέω, ἀποστελέομαι, ἀποστᾰλήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστελέω	ἀποστελέεις	ἀποστελέει	ἀποστελέετον	ἀποστελέετον	ἀποστελέομεν	ἀποστελέετε	ἀποστελέουσῐ(ν)
active	optative	ἀποστελέοιμῐ	ἀποστελέοις	ἀποστελέοι	ἀποστελέοιτον	ἀποστελεοίτην	ἀποστελέοιμεν	ἀποστελέοιτε	ἀποστελέοιεν
middle	indicative	ἀποστελέομαι	ἀποστελέῃ, ἀποστελέει	ἀποστελέεται	ἀποστελέεσθον	ἀποστελέεσθον	ἀποστελεόμεθᾰ	ἀποστελέεσθε	ἀποστελέονται
middle	optative	ἀποστελεοίμην	ἀποστελέοιο	ἀποστελέοιτο	ἀποστελέοισθον	ἀποστελεοίσθην	ἀποστελεοίμεθᾰ	ἀποστελέοισθε	ἀποστελέοιντο
passive	indicative	ἀποστᾰλήσομαι	ἀποστᾰλήσῃ	ἀποστᾰλήσεται	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλήσεσθον	ἀποστᾰλησόμεθᾰ	ἀποστᾰλήσεσθε	ἀποστᾰλήσονται
passive	optative	ἀποστᾰλησοίμην	ἀποστᾰλήσοιο	ἀποστᾰλήσοιτο	ἀποστᾰλήσοισθον	ἀποστᾰλησοίσθην	ἀποστᾰλησοίμεθᾰ	ἀποστᾰλήσοισθε	ἀποστᾰλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστελέειν			ἀποστελέεσθαι		ἀποστᾰλήσεσθαι
participle	m	ἀποστελέων			ἀποστελεόμενος		ἀποστᾰλησόμενος
	f	ἀποστελέουσᾰ			ἀποστελεομένη		ἀποστᾰλησομένη
	n	ἀποστελέον			ἀποστελεόμενον		ἀποστᾰλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀποστεῖλᾰ, ἀποστειλᾰ́μην, ἀποστᾰ́λην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστεῖλᾰ	ἀποστεῖλᾰς	ἀποστεῖλε(ν)	ἀποστείλᾰτον	ἀποστειλᾰ́την	ἀποστείλᾰμεν	ἀποστείλᾰτε	ἀποστεῖλᾰν
	subjunctive	ἀποστείλω	ἀποστείλῃς	ἀποστείλῃ	ἀποστείλητον	ἀποστείλητον	ἀποστείλωμεν	ἀποστείλητε	ἀποστείλωσῐ(ν)
	optative	ἀποστείλαιμῐ	ἀποστείλειᾰς, ἀποστείλαις	ἀποστείλειε(ν), ἀποστείλαι	ἀποστείλαιτον	ἀποστειλαίτην	ἀποστείλαιμεν	ἀποστείλαιτε	ἀποστείλειᾰν, ἀποστείλαιεν
	imperative		ἀπόστειλον	ἀποστειλᾰ́τω	ἀποστείλᾰτον	ἀποστειλᾰ́των		ἀποστείλᾰτε	ἀποστειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποστειλᾰ́μην	ἀποστείλω	ἀποστείλᾰτο	ἀποστείλᾰσθον	ἀποστειλᾰ́σθην	ἀποστειλᾰ́μεθᾰ	ἀποστείλᾰσθε	ἀποστείλᾰντο
	subjunctive	ἀποστείλωμαι	ἀποστείλῃ	ἀποστείληται	ἀποστείλησθον	ἀποστείλησθον	ἀποστειλώμεθᾰ	ἀποστείλησθε	ἀποστείλωνται
	optative	ἀποστειλαίμην	ἀποστείλαιο	ἀποστείλαιτο	ἀποστείλαισθον	ἀποστειλαίσθην	ἀποστειλαίμεθᾰ	ἀποστείλαισθε	ἀποστείλαιντο
	imperative		ἀπόστειλαι	ἀποστειλᾰ́σθω	ἀποστείλᾰσθον	ἀποστειλᾰ́σθων		ἀποστείλᾰσθε	ἀποστειλᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποστᾰ́λην	ἀποστᾰ́λης	ἀποστᾰ́λη	ἀποστᾰ́λητον	ἀποστᾰλήτην	ἀποστᾰ́λημεν	ἀποστᾰ́λητε	ἀποστᾰ́λησᾰν
	subjunctive	ἀποστᾰλῶ	ἀποστᾰλῇς	ἀποστᾰλῇ	ἀποστᾰλῆτον	ἀποστᾰλῆτον	ἀποστᾰλῶμεν	ἀποστᾰλῆτε	ἀποστᾰλῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστᾰλείην	ἀποστᾰλείης	ἀποστᾰλείη	ἀποστᾰλεῖτον, ἀποστᾰλείητον	ἀποστᾰλείτην, ἀποστᾰλειήτην	ἀποστᾰλεῖμεν, ἀποστᾰλείημεν	ἀποστᾰλεῖτε, ἀποστᾰλείητε	ἀποστᾰλεῖεν, ἀποστᾰλείησᾰν
	imperative		ἀποστᾰ́ληθῐ	ἀποστᾰλήτω	ἀποστᾰ́λητον	ἀποστᾰλήτων		ἀποστᾰ́λητε	ἀποστᾰλέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστεῖλαι			ἀποστείλᾰσθαι		ἀποστᾰλῆναι
participle	m	ἀποστείλᾱς			ἀποστειλᾰ́μενος		ἀποστᾰλείς
	f	ἀποστείλᾱσᾰ			ἀποστειλᾰμένη		ἀποστᾰλεῖσᾰ
	n	ἀποστεῖλᾰν			ἀποστειλᾰ́μενον		ἀποστᾰλέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀποστεῖλᾰ, ἀποστειλᾰ́μην, ἀποστᾰ́λην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποστεῖλᾰ	ἀποστεῖλᾰς	ἀποστεῖλε(ν)	ἀποστείλᾰτον	ἀποστειλᾰ́την	ἀποστείλᾰμεν	ἀποστείλᾰτε	ἀποστεῖλᾰν
	subjunctive	ἀποστείλω	ἀποστείλῃς	ἀποστείλῃ	ἀποστείλητον	ἀποστείλητον	ἀποστείλωμεν	ἀποστείλητε	ἀποστείλωσῐ(ν)
	optative	ἀποστείλαιμῐ	ἀποστείλειᾰς, ἀποστείλαις	ἀποστείλειε(ν), ἀποστείλαι	ἀποστείλαιτον	ἀποστειλαίτην	ἀποστείλαιμεν	ἀποστείλαιτε	ἀποστείλειᾰν, ἀποστείλαιεν
	imperative		ἀπόστειλον	ἀποστειλᾰ́τω	ἀποστείλᾰτον	ἀποστειλᾰ́των		ἀποστείλᾰτε	ἀποστειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποστειλᾰ́μην	ἀποστείλω	ἀποστείλᾰτο	ἀποστείλᾰσθον	ἀποστειλᾰ́σθην	ἀποστειλᾰ́μεθᾰ	ἀποστείλᾰσθε	ἀποστείλᾰντο
	subjunctive	ἀποστείλωμαι	ἀποστείλῃ	ἀποστείληται	ἀποστείλησθον	ἀποστείλησθον	ἀποστειλώμεθᾰ	ἀποστείλησθε	ἀποστείλωνται
	optative	ἀποστειλαίμην	ἀποστείλαιο	ἀποστείλαιτο	ἀποστείλαισθον	ἀποστειλαίσθην	ἀποστειλαίμεθᾰ	ἀποστείλαισθε	ἀποστείλαιντο
	imperative		ἀπόστειλαι	ἀποστειλᾰ́σθω	ἀποστείλᾰσθον	ἀποστειλᾰ́σθων		ἀποστείλᾰσθε	ἀποστειλᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποστᾰ́λην	ἀποστᾰ́λης	ἀποστᾰ́λη	ἀποστᾰ́λητον	ἀποστᾰλήτην	ἀποστᾰ́λημεν	ἀποστᾰ́λητε	ἀποστᾰ́λησᾰν
	subjunctive	ἀποστᾰλῶ	ἀποστᾰλῇς	ἀποστᾰλῇ	ἀποστᾰλῆτον	ἀποστᾰλῆτον	ἀποστᾰλῶμεν	ἀποστᾰλῆτε	ἀποστᾰλῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστᾰλείην	ἀποστᾰλείης	ἀποστᾰλείη	ἀποστᾰλεῖτον, ἀποστᾰλείητον	ἀποστᾰλείτην, ἀποστᾰλειήτην	ἀποστᾰλεῖμεν, ἀποστᾰλείημεν	ἀποστᾰλεῖτε, ἀποστᾰλείητε	ἀποστᾰλεῖεν, ἀποστᾰλείησᾰν
	imperative		ἀποστᾰ́ληθῐ	ἀποστᾰλήτω	ἀποστᾰ́λητον	ἀποστᾰλήτων		ἀποστᾰ́λητε	ἀποστᾰλέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποστεῖλαι			ἀποστείλᾰσθαι		ἀποστᾰλῆναι
participle	m	ἀποστείλᾱς			ἀποστειλᾰ́μενος		ἀποστᾰλείς
	f	ἀποστείλᾱσᾰ			ἀποστειλᾰμένη		ἀποστᾰλεῖσᾰ
	n	ἀποστεῖλᾰν			ἀποστειλᾰ́μενον		ἀποστᾰλέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπεστᾰ́λθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀπεστᾰ́λθην	ἀπεστᾰ́λθης	ἀπεστᾰ́λθη	ἀπεστᾰ́λθητον	ἀπεστᾰλθήτην	ἀπεστᾰ́λθημεν	ἀπεστᾰ́λθητε	ἀπεστᾰ́λθησᾰν
	subjunctive	ἀποστᾰλθῶ	ἀποστᾰλθῇς	ἀποστᾰλθῇ	ἀποστᾰλθῆτον	ἀποστᾰλθῆτον	ἀποστᾰλθῶμεν	ἀποστᾰλθῆτε	ἀποστᾰλθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποστᾰλθείην	ἀποστᾰλθείης	ἀποστᾰλθείη	ἀποστᾰλθεῖτον, ἀποστᾰλθείητον	ἀποστᾰλθείτην, ἀποστᾰλθειήτην	ἀποστᾰλθεῖμεν, ἀποστᾰλθείημεν	ἀποστᾰλθεῖτε, ἀποστᾰλθείητε	ἀποστᾰλθεῖεν, ἀποστᾰλθείησᾰν
	imperative		ἀποστᾰ́λθητῐ	ἀποστᾰλθήτω	ἀποστᾰ́λθητον	ἀποστᾰλθήτων		ἀποστᾰ́λθητε	ἀποστᾰλθέντων
							passive
infinitive							ἀποστᾰλθῆναι
participle	m						ἀποστᾰλθείς
	f						ἀποστᾰλθεῖσᾰ
	n						ἀποστᾰλθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπέστᾰλκᾰ, ἀπέστᾰλμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέστᾰλκᾰ	ἀπέστᾰλκᾰς	ἀπέστᾰλκε(ν)	ἀπεστᾰ́λκᾰτον	ἀπεστᾰ́λκᾰτον	ἀπεστᾰ́λκᾰμεν	ἀπεστᾰ́λκᾰτε	ἀπεστᾰ́λκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπεστᾰ́λκω	ἀπεστᾰ́λκῃς	ἀπεστᾰ́λκῃ	ἀπεστᾰ́λκητον	ἀπεστᾰ́λκητον	ἀπεστᾰ́λκωμεν	ἀπεστᾰ́λκητε	ἀπεστᾰ́λκωσῐ(ν)
	optative	ἀπεστᾰ́λκοιμῐ, ἀπεστᾰλκοίην	ἀπεστᾰ́λκοις, ἀπεστᾰλκοίης	ἀπεστᾰ́λκοι, ἀπεστᾰλκοίη	ἀπεστᾰ́λκοιτον	ἀπεστᾰλκοίτην	ἀπεστᾰ́λκοιμεν	ἀπεστᾰ́λκοιτε	ἀπεστᾰ́λκοιεν
	imperative		ἀπέστᾰλκε	ἀπεστᾰλκέτω	ἀπεστᾰ́λκετον	ἀπεστᾰλκέτων		ἀπεστᾰ́λκετε	ἀπεστᾰλκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπέστᾰλμαι	ἀπέστᾰλσαι	ἀπέστᾰλται	ἀπέστᾰλθον	ἀπέστᾰλθον	ἀπεστᾰ́λμεθᾰ	ἀπέστᾰλθε	ἀπεστᾰ́λᾰται
	subjunctive	ἀπεστᾰλμένος ὦ	ἀπεστᾰλμένος ᾖς	ἀπεστᾰλμένος ᾖ	ἀπεστᾰλμένω ἦτον	ἀπεστᾰλμένω ἦτον	ἀπεστᾰλμένοι ὦμεν	ἀπεστᾰλμένοι ἦτε	ἀπεστᾰλμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπεστᾰλμένος εἴην	ἀπεστᾰλμένος εἴης	ἀπεστᾰλμένος εἴη	ἀπεστᾰλμένοι εἴητον/εἶτον	ἀπεστᾰλμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπεστᾰλμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπεστᾰλμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπεστᾰλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπέστᾰλσο	ἀπεστᾰ́λθω	ἀπέστᾰλθον	ἀπεστᾰ́λθων		ἀπέστᾰλθε	ἀπεστᾰ́λθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπεστᾰλκέναι				ἀπέστᾰλθαι
participle	m	ἀπεστᾰλκώς				ἀπεστᾰλμένος
	f	ἀπεστᾰλκυῖᾰ				ἀπεστᾰλμένη
	n	ἀπεστᾰλκός				ἀπεστᾰλμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀπεστᾰ́λκειν, ἀπεστᾰ́λμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεστᾰ́λκειν, ἀπεστᾰ́λκη	ἀπεστᾰ́λκεις, ἀπεστᾰ́λκης	ἀπεστᾰ́λκει(ν)	ἀπεστᾰ́λκετον	ἀπεστᾰλκέτην	ἀπεστᾰ́λκεμεν	ἀπεστᾰ́λκετε	ἀπεστᾰ́λκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεστᾰ́λμην	ἀπέστᾰλσο	ἀπέστᾰλτο	ἀπέστᾰλθον	ἀπεστᾰ́λθην	ἀπεστᾰ́λμεθᾰ	ἀπέστᾰλθε	ἀπεστᾰ́λᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνᾰπόστολος ‎(anapóstolos)
ἀντᾰποστέλλω ‎(antapostéllō)
δῐᾰποστέλλω ‎(diapostéllō)
εἰσᾰποστέλλω ‎(eisapostéllō)

ἐξᾰποστέλλω ‎(exapostéllō)
ἐπᾰποστέλλω ‎(epapostéllō)
κᾰτᾰποστέλλω ‎(katapostéllō)
περιᾰποστέλλω ‎(periapostéllō)

προᾰποστέλλω ‎(proapostéllō)
προσᾰποστέλλω ‎(prosapostéllō)
σῠνᾰποστέλλω ‎(sunapostéllō)

Related terms

ἀποστᾰλτέον ‎(apostaltéon)
ἀποστολεύς ‎(apostoleús)
ἀποστολή ‎(apostolḗ)
ἀποστολῐκός ‎(apostolikós)

ἀποστολιμαῖος ‎(apostolimaîos)
ἀποστόλιον ‎(apostólion)
ἀπόστολος ‎(apóstolos)

References

ἀποστέλλω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀποστέλλω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἀποστέλλω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G649”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἀποστέλλω

ἀποστέλλω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results