Definify.com
Definition 2024
ἀγορεύω
ἀγορεύω
See also: αγορεύω
Ancient Greek
Verb
ἀγορεύω • (agoreúō)
- to speak in the assembly
- to say, speak
- to proclaim
Inflection
Present: ἀγορεύω, ἀγορεύομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀγορεύω | ἀγορεύεις | ἀγορεύει | ἀγορεύετον | ἀγορεύετον | ἀγορεύομεν | ἀγορεύετε | ἀγορεύουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἀγορεύω | ἀγορεύῃς | ἀγορεύῃ | ἀγορεύητον | ἀγορεύητον | ἀγορεύωμεν | ἀγορεύητε | ἀγορεύωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀγορεύοιμῐ | ἀγορεύοις | ἀγορεύοι | ἀγορεύοιτον | ἀγορευοίτην | ἀγορεύοιμεν | ἀγορεύοιτε | ἀγορεύοιεν | |||||
| imperative | ἀγόρευε | ἀγορευέτω | ἀγορεύετον | ἀγορευέτων | ἀγορεύετε | ἀγορευόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἀγορεύομαι | ἀγορεύῃ, ἀγορεύει |
ἀγορεύεται | ἀγορεύεσθον | ἀγορεύεσθον | ἀγορευόμεθᾰ | ἀγορεύεσθε | ἀγορεύονται | ||||
| subjunctive | ἀγορεύωμαι | ἀγορεύῃ | ἀγορεύηται | ἀγορεύησθον | ἀγορεύησθον | ἀγορευώμεθᾰ | ἀγορεύησθε | ἀγορεύωνται | |||||
| optative | ἀγορευοίμην | ἀγορεύοιο | ἀγορεύοιτο | ἀγορεύοισθον | ἀγορευοίσθην | ἀγορευοίμεθᾰ | ἀγορεύοισθε | ἀγορεύοιντο | |||||
| imperative | ἀγορεύου | ἀγορευέσθω | ἀγορεύεσθον | ἀγορευέσθων | ἀγορεύεσθε | ἀγορευέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἀγορεύειν | ἀγορεύεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἀγορεύων | ἀγορευόμενος | ||||||||||
| f | ἀγορεύουσᾰ | ἀγορευομένη | |||||||||||
| n | ἀγορεῦον | ἀγορευόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἠγόρευον, ἠγορευόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠγόρευον | ἠγόρευες | ἠγόρευε(ν) | ἠγορεύετον | ἠγορευέτην | ἠγορεύομεν | ἠγορεύετε | ἠγόρευον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἠγορευόμην | ἠγορεύου | ἠγορεύετο | ἠγορεύεσθον | ἠγορευέσθην | ἠγορευόμεθᾰ | ἠγορεύεσθε | ἠγορεύοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: ἀγορεύσω
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἀγορεύσω | ἀγορεύσεις | ἀγορεύσει | ἀγορεύσετον | ἀγορεύσετον | ἀγορεύσομεν | ἀγορεύσετε | ἀγορεύσουσῐ(ν) | ||||
| optative | ἀγορεύσοιμῐ | ἀγορεύσοις | ἀγορεύσοι | ἀγορεύσοιτον | ἀγορευσοίτην | ἀγορεύσοιμεν | ἀγορεύσοιτε | ἀγορεύσοιεν | |||||
| active | |||||||||||||
| infinitive | ἀγορεύσειν | ||||||||||||
| participle | m | ἀγορεύσων | |||||||||||
| f | ἀγορεύσουσᾰ | ||||||||||||
| n | ἀγορεῦσον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἠγόρευσᾰ, ἠγορευσᾰ́μην, ἠγορεύθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠγόρευσᾰ | ἠγόρευσᾰς | ἠγόρευσε(ν) | ἠγορεύσᾰτον | ἠγορευσᾰ́την | ἠγορεύσᾰμεν | ἠγορεύσᾰτε | ἠγόρευσᾰν | ||||
| subjunctive | ἀγορεύσω | ἀγορεύσῃς | ἀγορεύσῃ | ἀγορεύσητον | ἀγορεύσητον | ἀγορεύσωμεν | ἀγορεύσητε | ἀγορεύσωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀγορεύσαιμῐ | ἀγορεύσειᾰς, ἀγορεύσαις |
ἀγορεύσειε(ν), ἀγορεύσαι |
ἀγορεύσαιτον | ἀγορευσαίτην | ἀγορεύσαιμεν | ἀγορεύσαιτε | ἀγορεύσειᾰν, ἀγορεύσαιεν |
|||||
| imperative | ἀγόρευσον | ἀγορευσᾰ́τω | ἀγορεύσᾰτον | ἀγορευσᾰ́των | ἀγορεύσᾰτε | ἀγορευσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἠγορευσᾰ́μην | ἠγορεύσω | ἠγορεύσᾰτο | ἠγορεύσᾰσθον | ἠγορευσᾰ́σθην | ἠγορευσᾰ́μεθᾰ | ἠγορεύσᾰσθε | ἠγορεύσᾰντο | ||||
| subjunctive | ἀγορεύσωμαι | ἀγορεύσῃ | ἀγορεύσηται | ἀγορεύσησθον | ἀγορεύσησθον | ἀγορευσώμεθᾰ | ἀγορεύσησθε | ἀγορεύσωνται | |||||
| optative | ἀγορευσαίμην | ἀγορεύσαιο | ἀγορεύσαιτο | ἀγορεύσαισθον | ἀγορευσαίσθην | ἀγορευσαίμεθᾰ | ἀγορεύσαισθε | ἀγορεύσαιντο | |||||
| imperative | ἀγόρευσαι | ἀγορευσᾰ́σθω | ἀγορεύσᾰσθον | ἀγορευσᾰ́σθων | ἀγορεύσᾰσθε | ἀγορευσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἠγορεύθην | ἠγορεύθης | ἠγορεύθη | ἠγορεύθητον | ἠγορευθήτην | ἠγορεύθημεν | ἠγορεύθητε | ἠγορεύθησᾰν | ||||
| subjunctive | ἀγορευθῶ | ἀγορευθῇς | ἀγορευθῇ | ἀγορευθῆτον | ἀγορευθῆτον | ἀγορευθῶμεν | ἀγορευθῆτε | ἀγορευθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | ἀγορευθείην | ἀγορευθείης | ἀγορευθείη | ἀγορευθεῖτον, ἀγορευθείητον |
ἀγορευθείτην, ἀγορευθειήτην |
ἀγορευθεῖμεν, ἀγορευθείημεν |
ἀγορευθεῖτε, ἀγορευθείητε |
ἀγορευθεῖεν, ἀγορευθείησᾰν |
|||||
| imperative | ἀγορεύθητῐ | ἀγορευθήτω | ἀγορεύθητον | ἀγορευθήτων | ἀγορεύθητε | ἀγορευθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | ἀγορεῦσαι | ἀγορεύσᾰσθαι | ἀγορευθῆναι | ||||||||||
| participle | m | ἀγορεύσᾱς | ἀγορευσᾰ́μενος | ἀγορευθείς | |||||||||
| f | ἀγορεύσᾱσᾰ | ἀγορευσᾰμένη | ἀγορευθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | ἀγορεῦσᾰν | ἀγορευσᾰ́μενον | ἀγορευθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: ἠγόρευκᾰ, ἠγόρευμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἠγόρευκᾰ | ἠγόρευκᾰς | ἠγόρευκε(ν) | ἠγορεύκᾰτον | ἠγορεύκᾰτον | ἠγορεύκᾰμεν | ἠγορεύκᾰτε | ἠγορεύκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἠγορεύκω | ἠγορεύκῃς | ἠγορεύκῃ | ἠγορεύκητον | ἠγορεύκητον | ἠγορεύκωμεν | ἠγορεύκητε | ἠγορεύκωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἠγορεύκοιμῐ, ἠγορευκοίην |
ἠγορεύκοις, ἠγορευκοίης |
ἠγορεύκοι, ἠγορευκοίη |
ἠγορεύκοιτον | ἠγορευκοίτην | ἠγορεύκοιμεν | ἠγορεύκοιτε | ἠγορεύκοιεν | |||||
| imperative | ἠγόρευκε | ἠγορευκέτω | ἠγορεύκετον | ἠγορευκέτων | ἠγορεύκετε | ἠγορευκόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἠγόρευμαι | ἠγόρευσαι | ἠγόρευται | ἠγόρευσθον | ἠγόρευσθον | ἠγορεύμεθᾰ | ἠγόρευσθε | ἠγόρευνται | ||||
| subjunctive | ἠγορευμένος ὦ | ἠγορευμένος ᾖς | ἠγορευμένος ᾖ | ἠγορευμένω ἦτον | ἠγορευμένω ἦτον | ἠγορευμένοι ὦμεν | ἠγορευμένοι ἦτε | ἠγορευμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | ἠγορευμένος εἴην | ἠγορευμένος εἴης | ἠγορευμένος εἴη | ἠγορευμένοι εἴητον/εἶτον | ἠγορευμένω εἰήτην/εἴτην | ἠγορευμένοι εἴημεν/εἶμεν | ἠγορευμένοι εἴητε/εἶτε | ἠγορευμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | ἠγόρευσο | ἠγορεύσθω | ἠγόρευσθον | ἠγορεύσθων | ἠγόρευσθε | ἠγορεύσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἠγορευκέναι | ἠγόρευσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἠγορευκώς | ἠγορευμένος | ||||||||||
| f | ἠγορευκυῖᾰ | ἠγορευμένη | |||||||||||
| n | ἠγορευκός | ἠγορευμένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Usage notes
Only the present and imperfect of the simple verb occur. The rest of the tenses are only used in compounds.
Derived terms
- ἀναγορεύω (anagoreúō)
- ἀπαγορεύω (apagoreúō)
- διαγορεύω (diagoreúō)
- ἐξαγορεύω (exagoreúō)
- προαγορεύω (proagoreúō)
- προσαγορεύω (prosagoreúō)
- συναγορεύω (sunagoreúō)
- ὑπαγορεύω (hupagoreúō)
Synonyms
References
ἀγορεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀγορεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἀγορεύω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «ἀγορεύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀγορεύω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- «ἀγορεύω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)