Definify.com
Definition 2025
انفعل
انفعل
See also: أنفعل
Arabic
Verb
اِنْفَعَلَ • (infaʿala) VII, non-past يَنْفَعِلُ (yanfaʿilu)
- to be done
 - to be influenced, to be moved
 - to be agitated, to be upset, to be stirred up, to be edgy
 - to be stimulated, to get excited, to be nervous
 - to be passive
 
Conjugation
Conjugation of 
اِنْفَعَلَ
 (form-VII sound)|  verbal noun الْمَصْدَر  | 
 
 infiʿāl  | 
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  active participle اِسْم الْفَاعِل  | 
  مُنْفَعِل 
munfaʿil  | 
|||||||||||
|  active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم  | ||||||||||||
|  singular الْمُفْرَد  | 
 dual الْمُثَنَّى  | 
 plural الْجَمْع  | 
||||||||||
|  1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
|||||
|  past (perfect) indicative الْمَاضِي  | 
m |  
 infaʿaltu  | 
 
 infaʿalta  | 
  اِنْفَعَلَ 
infaʿala  | 
  اِنْفَعَلْتُمَا 
infaʿaltumā  | 
  اِنْفَعَلَا 
infaʿalā  | 
 
 infaʿalnā  | 
 
 infaʿaltum  | 
 
 infaʿalū  | 
|||
| f |  
 infaʿalti  | 
 
 infaʿalat  | 
  اِنْفَعَلَتَا 
infaʿalatā  | 
 
 infaʿaltunna  | 
 
 infaʿalna  | 
|||||||
|  non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع  | 
m |  
 ʾanfaʿilu  | 
 
 tanfaʿilu  | 
 
 yanfaʿilu  | 
  تَنْفَعِلَانِ 
tanfaʿilāni  | 
  يَنْفَعِلَانِ 
yanfaʿilāni  | 
 
 nanfaʿilu  | 
 
 tanfaʿilūna  | 
 
 yanfaʿilūna  | 
|||
| f |  
 tanfaʿilīna  | 
 
 tanfaʿilu  | 
  تَنْفَعِلَانِ 
tanfaʿilāni  | 
 
 tanfaʿilna  | 
 
 yanfaʿilna  | 
|||||||
|  subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب  | 
m |  
 ʾanfaʿila  | 
 
 tanfaʿila  | 
 
 yanfaʿila  | 
  تَنْفَعِلَا 
tanfaʿilā  | 
  يَنْفَعِلَا 
yanfaʿilā  | 
 
 nanfaʿila  | 
 
 tanfaʿilū  | 
 
 yanfaʿilū  | 
|||
| f |  
 tanfaʿilī  | 
 
 tanfaʿila  | 
  تَنْفَعِلَا 
tanfaʿilā  | 
 
 tanfaʿilna  | 
 
 yanfaʿilna  | 
|||||||
|  jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم  | 
m |  
 ʾanfaʿil  | 
 
 tanfaʿil  | 
 
 yanfaʿil  | 
  تَنْفَعِلَا 
tanfaʿilā  | 
  يَنْفَعِلَا 
yanfaʿilā  | 
 
 nanfaʿil  | 
 
 tanfaʿilū  | 
 
 yanfaʿilū  | 
|||
| f |  
 tanfaʿilī  | 
 
 tanfaʿil  | 
  تَنْفَعِلَا 
tanfaʿilā  | 
 
 tanfaʿilna  | 
 
 yanfaʿilna  | 
|||||||
|  imperative الْأَمْر  | 
m |   اِنْفَعِلْ 
infaʿil  | 
  اِنْفَعِلَا 
infaʿilā  | 
 
 infaʿilū  | 
||||||||
| f |  
 infaʿilī  | 
 
 infaʿilna  | 
||||||||||