Definify.com

Definition 2024

اختتن

اختتن

See also: أختتن, أجبتن, اجببن, احببن, and أحببن

Arabic

Verb

اِخْتَتَنَ • ‎(iḵtatana) VIII, non-past يَخْتَتِنُ‎ (yaḵtatinu)

to be circumcised

Conjugation

Conjugation of

اِخْتَتَنَ

(form-VIII sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر						اِخْتِتَان iḵtitān
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُخْتَتِن muḵtatin
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب		2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِخْتَتَنْتُ iḵtatantu	اِخْتَتَنْتَ iḵtatanta	اِخْتَتَنَ iḵtatana		اِخْتَتَنْتُمَا iḵtatantumā	اِخْتَتَنَا iḵtatanā		اِخْتَتَنَّا iḵtatannā	اِخْتَتَنْتُمْ iḵtatantum	اِخْتَتَنُوا iḵtatanū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِخْتَتَنْتُ iḵtatantu	اِخْتَتَنْتِ iḵtatanti	اِخْتَتَنَتْ iḵtatanat		اِخْتَتَنْتُمَا iḵtatantumā	اِخْتَتَنَتَا iḵtatanatā		اِخْتَتَنَّا iḵtatannā	اِخْتَتَنْتُنَّ iḵtatantunna	اِخْتَتَنَّ iḵtatanna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَخْتَتِنُ ʾaḵtatinu	تَخْتَتِنُ taḵtatinu	يَخْتَتِنُ yaḵtatinu		تَخْتَتِنَانِ taḵtatināni	يَخْتَتِنَانِ yaḵtatināni		نَخْتَتِنُ naḵtatinu	تَخْتَتِنُونَ taḵtatinūna	يَخْتَتِنُونَ yaḵtatinūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَخْتَتِنُ ʾaḵtatinu	تَخْتَتِنِينَ taḵtatinīna	تَخْتَتِنُ taḵtatinu		تَخْتَتِنَانِ taḵtatināni	تَخْتَتِنَانِ taḵtatināni		نَخْتَتِنُ naḵtatinu	تَخْتَتِنَّ taḵtatinna	يَخْتَتِنَّ yaḵtatinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَخْتَتِنَ ʾaḵtatina	تَخْتَتِنَ taḵtatina	يَخْتَتِنَ yaḵtatina		تَخْتَتِنَا taḵtatinā	يَخْتَتِنَا yaḵtatinā		نَخْتَتِنَ naḵtatina	تَخْتَتِنُو taḵtatinū	يَخْتَتِنُو yaḵtatinū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَخْتَتِنَ ʾaḵtatina	تَخْتَتِنِي taḵtatinī	تَخْتَتِنَ taḵtatina		تَخْتَتِنَا taḵtatinā	تَخْتَتِنَا taḵtatinā		نَخْتَتِنَ naḵtatina	تَخْتَتِنَّ taḵtatinna	يَخْتَتِنَّ yaḵtatinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَخْتَتِنْ ʾaḵtatin	تَخْتَتِنْ taḵtatin	يَخْتَتِنْ yaḵtatin		تَخْتَتِنَا taḵtatinā	يَخْتَتِنَا yaḵtatinā		نَخْتَتِنْ naḵtatin	تَخْتَتِنُو taḵtatinū	يَخْتَتِنُو yaḵtatinū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَخْتَتِنْ ʾaḵtatin	تَخْتَتِنِي taḵtatinī	تَخْتَتِنْ taḵtatin		تَخْتَتِنَا taḵtatinā	تَخْتَتِنَا taḵtatinā		نَخْتَتِنْ naḵtatin	تَخْتَتِنَّ taḵtatinna	يَخْتَتِنَّ yaḵtatinna
imperative الْأَمْر	m		اِخْتَتِنْ iḵtatin			اِخْتَتِنَا iḵtatinā				اِخْتَتِنُو iḵtatinū
imperative الْأَمْر	f		اِخْتَتِنِي iḵtatinī			اِخْتَتِنَا iḵtatinā				اِخْتَتِنَّ iḵtatinna