Definify.com

Definition 2024

հելլեն • ‎(hellen)

	singular	plural
nominative	հելլեն ‎(hellen)	հելլեններ ‎(hellenner)
dative	հելլենի ‎(helleni)	հելլենների ‎(hellenneri)
ablative	հելլենից ‎(hellenicʿ)	հելլեններից ‎(hellennericʿ)
instrumental	հելլենով ‎(hellenov)	հելլեններով ‎(hellennerov)
locative	—	—
	definite forms
nominative	հելլենը/հելլենն ‎(hellenə/hellenn)	հելլենները/հելլեններն ‎(hellennerə/hellennern)
dative	հելլենին ‎(hellenin)	հելլեններին ‎(hellennerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	հելլենս ‎(hellens)	հելլեններս ‎(hellenners)
dative	հելլենիս ‎(hellenis)	հելլեններիս ‎(hellenneris)
ablative	հելլենիցս ‎(hellenicʿs)	հելլեններիցս ‎(hellennericʿs)
instrumental	հելլենովս ‎(hellenovs)	հելլեններովս ‎(hellennerovs)
locative	—	—
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	հելլենդ ‎(hellend)	հելլեններդ ‎(hellennerd)
dative	հելլենիդ ‎(hellenid)	հելլեններիդ ‎(hellennerid)
ablative	հելլենիցդ ‎(hellenicʿd)	հելլեններիցդ ‎(hellennericʿd)
instrumental	հելլենովդ ‎(hellenovd)	հելլեններովդ ‎(hellennerovd)
locative	—	—