Definify.com

Definition 2024

բնազանցություն • ‎(bnazancʿutʿyun) ‎(traditional orthography spelling բնազանցութիւն)

	singular (singulare tantum)
nominative	բնազանցություն ‎(bnazancʿutʿyun)
dative	բնազանցության ‎(bnazancʿutʿyan)
ablative	բնազանցությունից ‎(bnazancʿutʿyunicʿ)
instrumental	բնազանցությամբ, բնազանցությունով* ‎(bnazancʿutʿyamb, bnazancʿutʿyunov*)
locative	բնազանցությունում ‎(bnazancʿutʿyunum)
	definite forms
nominative	բնազանցությունը/բնազանցությունն ‎(bnazancʿutʿyunə/bnazancʿutʿyunn)
dative	բնազանցությանը/բնազանցությանն ‎(bnazancʿutʿyanə/bnazancʿutʿyann)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	բնազանցությունս ‎(bnazancʿutʿyuns)
dative	բնազանցությանս ‎(bnazancʿutʿyans)
ablative	բնազանցությունիցս ‎(bnazancʿutʿyunicʿs)
instrumental	բնազանցությամբս, բնազանցությունովս* ‎(bnazancʿutʿyambs, bnazancʿutʿyunovs*)
locative	բնազանցությունումս ‎(bnazancʿutʿyunums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	բնազանցությունդ ‎(bnazancʿutʿyund)
dative	բնազանցությանդ ‎(bnazancʿutʿyand)
ablative	բնազանցությունիցդ ‎(bnazancʿutʿyunicʿd)
instrumental	բնազանցությամբդ, բնազանցությունովդ* ‎(bnazancʿutʿyambd, bnazancʿutʿyunovd*)
locative	բնազանցությունումդ ‎(bnazancʿutʿyunumd)
colloquial *dated