Definify.com
Definition 2024
менува
менува
Macedonian
Verb
менува • (menuva) impf
Conjugation
Conjugation of менува (imperfective, present in -а)
| л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
|---|---|---|---|---|
| masculine | менувал | — | adjectival partc. | менуван |
| feminine | менувала | — | adverbial partc. | менувајќи |
| neuter | менувало | — | verbal noun | менување |
| plural | менувале | — | ||
| present | imperfect | aorist | imperative | |
| 1st singular | менувам | менував | — | — |
| 2nd singular | менуваш | менуваше | — | менувај |
| 3rd singular | менува | менуваше | — | — |
| 1st plural | менуваме | менувавме | — | — |
| 2nd plural | менувате | менувавте | — | менувајте |
| 3rd plural | менуваат | менуваа | — | — |
| Compound tenses | ||||
| perfect | сум менувал | present of сум + imperfect л-participle | ||
| pluperfect | бев менувал | imperfect of сум + imperfect л-participle | ||
| future | ќе менувам | ќе + present | ||
| future in the past | ќе менував | ќе + imperfect | ||
| future reported | ќе сум менувал | ќе + imperfect л-participle | ||
| conditional | би менувал | би + imperfect л-participle | ||