Definify.com
Definition 2024
χρονικός
χρονικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /xronikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /xronikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /xɾonikós/
Adjective
χρονικός • (khronikós) m (feminine χρονική, neuter χρονικόν); first/second declension
- of or concerning time, temporal
- chronological
Inflection
First and second declension of χρονικός, χρονική, χρονικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | χρονικός | χρονική | χρονικόν | χρονικώ | χρονικᾱ́ | χρονικώ | χρονικοί | χρονικαί | χρονικᾰ́ | |||
| Genitive | χρονικοῦ | χρονικῆς | χρονικοῦ | χρονικοῖν | χρονικαῖν | χρονικοῖν | χρονικῶν | χρονικῶν | χρονικῶν | |||
| Dative | χρονικῷ | χρονικῇ | χρονικῷ | χρονικοῖν | χρονικαῖν | χρονικοῖν | χρονικοῖς | χρονικαῖς | χρονικοῖς | |||
| Accusative | χρονικόν | χρονικήν | χρονικόν | χρονικώ | χρονικᾱ́ | χρονικώ | χρονικούς | χρονικᾱ́ς | χρονικᾰ́ | |||
| Vocative | χρονικέ | χρονική | χρονικόν | χρονικώ | χρονικᾱ́ | χρονικώ | χρονικοί | χρονικαί | χρονικᾰ́ | |||
References
- χρονικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- χρονικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «χρονικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette