Definify.com

Definition 2024

φράσσω

Ancient Greek

Alternative forms

φράττω ‎(phráttō) (Attic)

Verb

φράσσω • ‎(phrássō)

to fence in, hedge around, secure, fortify
- Homer, Iliad 12.263
- Homer, Odyssey 5.256
- Aeschylus, Agamemnon 1375
- Aeschylus, The Persians 456
- Pindar, Isthmian Ode 1.95
- Homer, Iliad 15.566, (Compare Aeschylus, Seven Against Thebes 63)
- Herodotus, Histories 8.51
- Aeschylus, Seven Against Thebes 798
- Herodotus, Histories 9.70
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.35
- Homer, Iliad 17.268, (Compare Herodotus, Histories 7.142, Euripides, Iphigenia in Aulis 826)
- Herodotus, Histories 5.34
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.82
- Sophocles, Fragments 376
- Sophocles, Antigone 235
to put up as a fence
- Homer, Iliad 13.130
- Herodotus, Histories 9.61
- Aeschylus, Agamemnon 823
1. (of dogs) put down one's tail
  - Xenophon, Cynegeticus 3.5
to stop up, block
- Herodotus, Histories 8.7
- Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.13
- Demosthenes 520.19
- Herodotus, Histories 2.99
- Plato, Timaeus 84.D
1. (figuratively) to bar, stop
  - Athenaeus, Deipnosophistae 157.D
  - New Testament, Epistle to the Romans 3.19, (Compare Second Epistle to the Corinthians 11.10)

Inflection

In Attic the rho and alpha are sometimes transposed (e.g. πέφαργμαι ‎(péphargmai) for πέφραγμαι ‎(péphragmai)).

Present: φράσσω, φράσσομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φράσσω	φράσσεις	φράσσει	φράσσετον	φράσσετον	φράσσομεν	φράσσετε	φράσσουσῐ(ν)
	subjunctive	φράσσω	φράσσῃς	φράσσῃ	φράσσητον	φράσσητον	φράσσωμεν	φράσσητε	φράσσωσῐ(ν)
	optative	φράσσοιμῐ	φράσσοις	φράσσοι	φράσσοιτον	φρασσοίτην	φράσσοιμεν	φράσσοιτε	φράσσοιεν
	imperative		φράσσε	φρασσέτω	φράσσετον	φρασσέτων		φράσσετε	φρασσόντων
middle/ passive	indicative	φράσσομαι	φράσσει/ φράσσῃ	φράσσεται	φράσσεσθον	φράσσεσθον	φρασσόμεθᾰ	φράσσεσθε	φράσσονται
	subjunctive	φράσσωμαι	φράσσῃ	φράσσηται	φράσσησθον	φράσσησθον	φρασσώμεθᾰ	φράσσησθε	φράσσωνται
	optative	φρασσοίμην	φράσσοιο	φράσσοιτο	φράσσοισθον	φρασσοίσθην	φρασσοίμεθᾰ	φράσσοισθε	φράσσοιντο
	imperative		φράσσου	φρασσέσθω	φράσσεσθον	φρασσέσθων		φράσσεσθε	φρασσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φράσσειν				φράσσεσθαι
participle		φράσσων , φράσσουσᾰ , φράσσον				φρασσόμενος , φρασσομένη , φρασσόμενον

Imperfect: ἔφρασσον, ἐφρασσόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφρασσον	ἔφρασσες	ἔφρασσε	ἐφράσσετον	ἐφρασσέτην	ἐφράσσομεν	ἐφράσσετε	ἔφρασσον
middle/ passive	indicative	ἐφρασσόμην	ἐφράσσου	ἐφράσσετο	ἐφράσσεσθον	ἐφρασσέσθην	ἐφρασσόμεθᾰ	ἐφράσσεσθε	ἐφράσσοντο

Future: φράξω, φράξομαι, φραχθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φράξω	φράξεις	φράξει	φράξετον	φράξετον	φράξομεν	φράξετε	φράξουσῐ(ν)
active	optative	φράξοιμῐ	φράξοις	φράξοι	φράξοιτον	φραξοίτην	φράξοιμεν	φράξοιτε	φράξοιεν
middle	indicative	φράξομαι	φράξει/ φράξῃ	φράξεται	φράξεσθον	φράξεσθον	φραξόμεθᾰ	φράξεσθε	φράξονται
middle	optative	φραξοίμην	φράξοιο	φράξοιτο	φράξοισθον	φραξοίσθην	φραξοίμεθᾰ	φράξοισθε	φράξοιντο
passive	indicative	φραχθήσομαι	φραχθήσει/ φραχθήσῃ	φραχθήσεται	φραχθήσεσθον	φραχθήσεσθον	φραχθησόμεθᾰ	φραχθήσεσθε	φραχθήσονται
passive	optative	φραχθησοίμην	φραχθήσοιο	φραχθήσοιτο	φραχθήσοισθον	φραχθησοίσθην	φραχθησοίμεθᾰ	φραχθήσοισθε	φραχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φράξειν			φράξεσθαι		φραχθήσεσθαι
participle		φράξων , φράξουσᾰ , φράξον			φραξόμενος , φραξομένη , φραξόμενον		φραχθησόμενος , φραχθησομένη , φραχθησόμενον

Future: φραγήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	φραγήσομαι	φραγήσει/ φραγήσῃ	φραγήσεται	φραγήσεσθον	φραγήσεσθον	φραγησόμεθᾰ	φραγήσεσθε	φραγήσονται
passive	optative	φραγησοίμην	φραγήσοιο	φραγήσοιτο	φραγήσοισθον	φραγησοίσθην	φραγησοίμεθᾰ	φραγήσοισθε	φραγήσοιντο
		infinitive				participle
		φραγήσεσθαι				φραγησόμενος , φραγησομένη , φραγησόμενον

Aorist: ἔφραξα, ἐφραξάμην, ἐφράχθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφραξα	ἔφραξας	ἔφραξε	ἐφράξατον	ἐφραξάτην	ἐφράξαμεν	ἐφράξατε	ἔφραξαν
	subjunctive	φράξω	φράξῃς	φράξῃ	φράξητον	φράξητον	φράξωμεν	φράξητε	φράξωσῐ(ν)
	optative	φράξαιμῐ	φράξαις/ φράξειας	φράξαι/ φράξειε	φράξαιτον	φραξαίτην	φράξαιμεν	φράξαιτε	φράξαιεν/ φράξειαν
	imperative		φράξον	φραξάτω	φράξατον	φραξάτων		φράξατε	φραξάντων
middle	indicative	ἐφραξάμην	ἐφράξω	ἐφράξατο	ἐφράξασθον	ἐφραξάσθην	ἐφραξάμεθα	ἐφράξασθε	ἐφράξαντο
	subjunctive	φράξωμαι	φράξῃ	φράξηται	φράξησθον	φράξησθον	φραξώμεθα	φράξησθε	φράξωνται
	optative	φραξαίμην	φράξαιο	φράξαιτο	φράξαισθον	φραξαίσθην	φραξαίμεθα	φράξαισθε	φράξαιντο
	imperative		φράξαι	φραξάσθω	φράξασθον	φραξάσθων		φράξασθε	φραξάσθων
passive	indicative	ἐφράχθην	ἐφράχθης	ἐφράχθη	ἐφράχθητον	ἐφραψθήτην	ἐφράχθημεν	ἐφράχθητε	ἐφράχθησαν
	subjunctive	φραχθῶ	φραχθῇς	φραχθῇ	φραχθῆτον	φραχθῆτον	φραχθῶμεν	φραχθῆτε	φραχθῶσῐ(ν)
	optative	φραχθείην	φραχθείης	φραχθείη	φραχθεῖτον/ φραχθείητον	φραχθείτην/ φραχθειήτην	φραχθεῖμεν/ φραχθείημεν	φραχθεῖτε/ φραχθείητε	φραχθεῖεν/ φραχθείησαν
	imperative		φράχθητι	φραχθήτω	φράχθητον	φραχθήτων		φράχθητε	φραχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φράξαι			φράξασθαι		φραχθῆναι
participle	m	φράξᾱς			φραξάμενος		φραχθείς
	f	φράξᾱσα			φραξαμένη		φραχθεῖσα
	n	φράξαν			φραξάμενον		φραχθέν

Aorist: ἐφράγην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐφράγην	ἐφράγης	ἐφράγη	ἐφράγητον	ἐφραγήτην	ἐφράγημεν	ἐφράγητε	ἐφράγησᾰν
	subjunctive	φραγῶ	φραγῇς	φραγῇ	φραγῆτον	φραγῆτον	φραγῶμεν	φραγῆτε	φραγῶσῐ(ν)
	optative	φραγείην	φραγείης	φραγείη	φραγεῖτον/ φραγείητον	φραγείτην/ φραγειήτην	φραγεῖμεν/ φραγείημεν	φραγεῖτε/ φραγείητε	φραγεῖεν/ φραγείησᾰν
	imperative		φράγηθι	φραγήτω	φράγητον	φραγήτων		φράγητε	φραγέντων
		infinitive				participle
passive		φραγῆναι				φραγείς , φραγεῖσᾰ , φραγέν

Perfect: πέφραγᾰ, πέφραγμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέφραγᾰ	πέφραγᾰς	πέφραγε	πεφράγᾰτον	πεφράγᾰτον	πεφράγᾰμεν	πεφράγᾰτε	πέφραγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφραγὼς ὦ/ πεφράγω	πεφραγὼς ᾖς/ πεφράγῃς	πεφραγὼς ᾖ/ πεφράγῃ	πεφραγότε ἦτον/ πεφράγητον	πεφραγότε ἦτον/ πεφράγητον	πεφραγότες ὦμεν/ πεφράγωμεν	πεφραγότες ἦτε/ πεφράγητε	πεφραγότες ὦσῐ(ν)/ πεφράγωσῐ(ν)
	optative	πεφραγὼς εἴην/ πεφράγοιμῐ/ πεφραγοίην	πεφραγὼς εἴης/ πεφράγοις/ πεφραγοίης	πεφραγὼς εἴη/ πεφράγοι/ πεφραγοίη	πεφραγότε εἴητον/ πεφραγότε εἶτον/ πεφράγοιτον	πεφραγὀτε εἰήτην/ πεφραγότε εἴτην/ πεφραγοίτην	πεφραγότες εἴημεν/ πεφραγότες εἶμεν/ πεφράγοιμεν	πεφραγότες εἴητε/ πεφραγότες εἶτε/ πεφράγοιτε	πεφραγότες εἴησᾰν/ πεφραγότε εἶεν/ πεφράγοιεν
	imperative		πεφραγὼς ἴσθῐ	πεφραγὼς ἔστω	πεφραγότε ἔστον	πεφραγότε ἔστων		πεφραγότες ἔστε	πεφραγόντες ὄντων
middle/ passive	indicative	πέφραγμαι	πέφραξαι	πέφρακται	πέφραχθον	πέφραχθον	πεφράγμεθᾰ	πέφραχθε	πεφραγμένοι εἰσί
	subjunctive	πεφραγμένος ὦ	πεφραγμένος ᾖς	πεφραγμένος ᾖ	πεφραγμένω ἦτον	πεφραγμένω ἦτον	πεφραγμένοι ὦμεν	πεφραγμένοι ἦτε	πεφραγμένοι ὦσῐ
	optative	πεφραγμένος εἴην	πεφραγμένος εἴης	πεφραγμένος εἴη	πεφραγμένοι εἴητον/ πεφραγμένοι εἶτον	πεφραγμένω εἰήτην/ πεφραγμένω εἴτην	πεφραγμένοι εἴημεν/ πεφραγμένοι εἶμεν	πεφραγμένοι εἴητε/ πεφραγμένοι εἶτε	πεφραγμένοι εἴησᾰν/ πεφραγμένοι εἶεν
	imperative		πέφραξο	πεφράχθω	πέφραχθον	πεφράχθων		πέφραχθε	πεφράχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφραγέναι				πεφράχθαι
participle		πεφραγώς , πεφραγυῖα , πεφραγός				πεφραγμένος , πεφραγμένη , πεφραγμένον

References

φράσσω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φράσσω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φράσσω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«φράσσω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«φράσσω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
φράσσω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5420”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Definify.com

Definition 2024

φράσσω

φράσσω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results