Definify.com

Definition 2024

τελέω

Ancient Greek

Alternative forms

τελείω ‎(teleíō) (Homeric, Epic)

Verb

τελέω • ‎(teléō) present: τελέω, τελῶ future: τελέσω, τελέσσω aorist: ἐτέλεσα perfect active: τετέλεκα perfect mediopassive: τετέλεσμαι aorist passive: ἐτελέσθην

I bring about, complete, fulfill
I perform, accomplish, do
I keep my word
I pay, present (especially pay taxes)
I belong to a class
I consecrate, initiate

Inflection

Present: τελῶ, τελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελῶ	τελεῖς	τελεῖ	τελεῖτον	τελεῖτον	τελοῦμεν	τελεῖτε	τελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	τελῶ	τελῇς	τελῇ	τελῆτον	τελῆτον	τελῶμεν	τελῆτε	τελῶσῐ(ν)
	optative	τελοίην/ τελοῖμῐ	τελοίης/ τελοῖς	τελοίη/ τελοῖ	τελοίητον/ τελοῖτον	τελοιήτην/ τελοίτην	τελοίημεν/ τελοῖμεν	τελοίητε/ τελοῖτε	τελοίησᾰν/ τελοῖεν
	imperative		τέλει	τελείτω	τελεῖτον	τελείτων		τελεῖτε	τελούντων
middle/ passive	indicative	τελοῦμαι	τελῇ/ τελεῖ	τελεῖται	τελεῖσθον	τελεῖσθον	τελούμεθᾰ	τελεῖσθε	τελοῦνται
	subjunctive	τελῶμαι	τελῇ	τελῆται	τελῆσθον	τελῆσθον	τελώμεθᾰ	τελῆσθε	τελῶνται
	optative	τελοίμην	τελοῖο	τελοῖτο	τελοῖσθον	τελοίσθην	τελοίμεθᾰ	τελοῖσθε	τελοῖντο
	imperative		τελοῦ	τελείσθω	τελεῖσθον	τελείσθων		τελεῖσθε	τελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τελεῖν				τελεῖσθαι
participle		τελῶν , τελοῦσᾰ , τελοῦν				τελούμενος , τελουμένη , τελούμενον

Present: τελέω, τελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελέω	τελέεις	τελέει	τελέετον	τελέετον	τελέομεν	τελέετε	τελέουσῐ(ν)
	subjunctive	τελέω	τελέῃς	τελέῃ	τελέητον	τελέητον	τελέωμεν	τελέητε	τελέωσῐ(ν)
	optative	τελέοιμῐ	τελέοις	τελέοι	τελέοιτον	τελεοίτην	τελέοιμεν	τελέοιτε	τελέοιεν
	imperative		τέλεε	τελεέτω	τελεετον	τελεέτων		τελεετε	τελεόντων
middle/ passive	indicative	τελέομαι	τελέει/ τελέῃ	τελέεται	τελέεσθον	τελέεσθον	τελεόμεθᾰ	τελέεσθε	τελέονται
	subjunctive	τελέωμαι	τελέῃ	τελέηται	τελέησθον	τελέησθον	τελεώμεθᾰ	τελέησθε	τελέωνται
	optative	τελεοίμην	τελέοιο	τελέοιτο	τελέοισθον	τελεοίσθην	τελεοίμεθᾰ	τελέοισθε	τελέοιντο
	imperative		τελέου	τελεέσθω	τελέεσθον	τελεέσθων		τελέεσθε	τελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τελέειν				τελέεσθαι
participle		τελέων , τελέουσᾰ , τέλεον				τελεόμενος , τελεομένη , τελεόμενον

Imperfect: ἐτέλουν, ἐτελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλουν	ἐτέλεις	ἐτέλει	ἐτελεῖτον	ἐτελείτην	ἐτελοῦμεν	ἐτελεῖτε	ἐτέλουν
middle/ passive	indicative	ἐτελούμην	ἐτελοῦ	ἐτελεῖτο	ἐτελεῖσθον	ἐτελείσθην	ἐτελούμεθᾰ	ἐτελεῖσθε	ἐτελοῦντο

Imperfect: ἐτέλεον, ἐτελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλεον	ἐτέλεες	ἐτέλεε	ἐτελέετον	ἐτελεέτην	ἐτελέομεν	ἐτελέετε	ἐτέλεον
middle/ passive	indicative	ἐτελεόμην	ἐτελέου	ἐτελέετο	ἐτελέεσθον	ἐτελεέσθην	ἐτελεόμεθᾰ	ἐτελέεσθε	ἐτελέοντο

Future: τελέσω, τελέσομαι, τελεσθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελέσω	τελέσεις	τελέσει	τελέσετον	τελέσετον	τελέσομεν	τελέσετε	τελέσουσῐ(ν)
active	optative	τελέσοιμῐ	τελέσοις	τελέσοι	τελέσοιτον	τελεσοίτην	τελέσοιμεν	τελέσοιτε	τελέσοιεν
middle	indicative	τελέσομαι	τελέσει/ τελέσῃ	τελέσεται	τελέσεσθον	τελέσεσθον	τελεσόμεθᾰ	τελέσεσθε	τελέσονται
middle	optative	τελεσοίμην	τελέσοιο	τελέσοιτο	τελέσοισθον	τελεσοίσθην	τελεσοίμεθᾰ	τελέσοισθε	τελέσοιντο
passive	indicative	τελεσθήσομαι	τελεσθήσει/ τελεσθήσῃ	τελεσθήσεται	τελεσθήσεσθον	τελεσθήσεσθον	τελεσθησόμεθᾰ	τελεσθήσεσθε	τελεσθήσονται
passive	optative	τελεσθησοίμην	τελεσθήσοιο	τελεσθήσοιτο	τελεσθήσοισθον	τελεσθησοίσθην	τελεσθησοίμεθᾰ	τελεσθήσοισθε	τελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τελέσειν			τελέσεσθαι		τελεσθήσεσθαι
participle		τελέσων , τελέσουσᾰ , τέλεσον			τελεσόμενος , τελεσομένη , τελεσόμενον		τελεσθησόμενος , τελεσθησομένη , τελεσθησόμενον

Aorist: ἐτέλεσα, ἐτελεσάμην, ἐτελέσθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλεσα	ἐτέλεσας	ἐτέλεσε	ἐτελέσατον	ἐτελεσάτην	ἐτελέσαμεν	ἐτελέσατε	ἐτέλεσαν
	subjunctive	τελέσω	τελέσῃς	τελέσῃ	τελέσητον	τελέσητον	τελέσωμεν	τελέσητε	τελέσωσῐ(ν)
	optative	τελέσαιμῐ	τελέσαις/ τελέσειας	τελέσαι/ τελέσειε	τελέσαιτον	τελεσαίτην	τελέσαιμεν	τελέσαιτε	τελέσαιεν/ τελέσειαν
	imperative		τέλεσον	τελεσάτω	τελέσατον	τελεσάτων		τελέσατε	τελεσάντων
middle	indicative	ἐτελεσάμην	ἐτελέσω	ἐτελέσατο	ἐτελέσασθον	ἐτελεσάσθην	ἐτελεσάμεθα	ἐτελέσασθε	ἐτελέσαντο
	subjunctive	τελέσωμαι	τελέσῃ	τελέσηται	τελέσησθον	τελέσησθον	τελεσώμεθα	τελέσησθε	τελέσωνται
	optative	τελεσαίμην	τελέσαιο	τελέσαιτο	τελέσαισθον	τελεσαίσθην	τελεσαίμεθα	τελέσαισθε	τελέσαιντο
	imperative		τέλεσαι	τελεσάσθω	τελέσασθον	τελεσάσθων		τελέσασθε	τελεσάσθων
passive	indicative	ἐτελέσθην	ἐτελέσθης	ἐτελέσθη	ἐτελέσθητον	ἐτελεσθήτην	ἐτελέσθημεν	ἐτελέσθητε	ἐτελέσθησαν
	subjunctive	τελεσθῶ	τελεσθῇς	τελεσθῇ	τελεσθῆτον	τελεσθῆτον	τελεσθῶμεν	τελεσθῆτε	τελεσθῶσῐ(ν)
	optative	τελεσθείην	τελεσθείης	τελεσθείη	τελεσθεῖτον/ τελεσθείητον	τελεσθείτην/ τελεσθειήτην	τελεσθεῖμεν/ τελεσθείημεν	τελεσθεῖτε/ τελεσθείητε	τελεσθεῖεν/ τελεσθείησαν
	imperative		τελέσθητι	τελεσθήτω	τελέσθητον	τελεσθήτων		τελέσθητε	τελεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τέλεσαι			τελέσασθαι		τελεσθῆναι
participle	m	τελέσᾱς			τελεσάμενος		τελεσθείς
	f	τελέσᾱσα			τελεσαμένη		τελεσθεῖσα
	n	τέλεσαν			τελεσάμενον		τελεσθέν

Perfect: τετέλεκᾰ, τετέλεσμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετέλεκᾰ	τετέλεκᾰς	τετέλεκε	τετελέκᾰτον	τετελέκᾰτον	τετελέκᾰμεν	τετελέκᾰτε	τετέλεκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετελεκὼς ὦ/ τετελέκω	τετελεκὼς ᾖς/ τετελέκῃς	τετελεκὼς ᾖ/ τετελέκῃ	τετελεκότε ἦτον/ τετελέκητον	τετελεκότε ἦτον/ τετελέκητον	τετελεκότες ὦμεν/ τετελέκωμεν	τετελεκότες ἦτε/ τετελέκητε	τετελεκότες ὦσῐ(ν)/ τετελέκωσῐ(ν)
	optative	τετελεκὼς εἴην/ τετελέκοιμῐ/ τετελεκοίην	τετελεκὼς εἴης/ τετελέκοις/ τετελεκοίης	τετελεκὼς εἴη/ τετελέκοι/ τετελεκοίη	τετελεκότε εἴητον/ τετελεκότε εἶτον/ τετελέκοιτον	τετελεκὀτε εἰήτην/ τετελεκότε εἴτην/ τετελεκοίτην	τετελεκότες εἴημεν/ τετελεκότες εἶμεν/ τετελέκοιμεν	τετελεκότες εἴητε/ τετελεκότες εἶτε/ τετελέκοιτε	τετελεκότες εἴησᾰν/ τετελεκότε εἶεν/ τετελέκοιεν
	imperative		τετελεκὼς ἴσθῐ	τετελεκὼς ἔστω	τετελεκότε ἔστον	τετελεκότε ἔστων		τετελεκότες ἔστε	τετελεκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	τετέλεσμαι	τετέλεσαι	τετέλεσται	τετέλεσθον	τετέλεσθον	τετελέσμεθᾰ	τετέλεσθε	τετλεσμένοι εἰσί
	subjunctive	τετλεσμένος ὦ	τετλεσμένος ᾖς	τετλεσμένος ᾖ	τετλεσμένω ἦτον	τετλεσμένω ἦτον	τετλεσμένοι ὦμεν	τετλεσμένοι ἦτε	τετλεσμένοι ὦσῐ
	optative	τετλεσμένος εἴην	τετλεσμένος εἴης	τετλεσμένος εἴη	τετλεσμένοι εἴητον/ τετλεσμένοι εἶτον	τετλεσμένω εἰήτην/ τετλεσμένω εἴτην	τετλεσμένοι εἴημεν/ τετλεσμένοι εἶμεν	τετλεσμένοι εἴητε/ τετλεσμένοι εἶτε	τετλεσμένοι εἴησᾰν/ τετλεσμένοι εἶεν
	imperative		τετέλεσο	τετελέσθω	τετέλεσθον	τετελέσθων		τετέλεσθε	τετελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετελεκέναι				τετελέσθαι
participle		τετελεκώς , τετελεκυῖᾰ , τετελεκός				τετλεσμένος , τετλεσμένη , τετλεσμένον

Pluperfect: ἐτετελέκειν/ἐτετελέκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετελέκειν/ ἐτετελέκη	ἐτετελέκεις/ ἐτετελέκης	ἐτετελέκει(ν)	ἐτετελέκετον	ἐτετελεκέτην	ἐτετελέκεμεν	ἐτετελέκετε	ἐτετελέκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετελέσμην	ἐτετέλεσο	ἐτετέλεστο	ἐτετέλεσθον	ἐτετελέσθην	ἐτετελέσμεθᾰ	ἐτετέλεσθε	ἐτετελεσμένοι ἦσᾰν

Derived terms

τέλεσμα ‎(télesma)

References

τελέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τελέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τελέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«τελέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«τελέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
τελέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5055”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

τελέω

τελέω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results