Definify.com

Definition 2024

πρωτότοκος

πρωτότοκος

See also: πρωτοτόκος

Ancient Greek

Adjective

πρωτότοκος • ‎(prōtótokos) m, f ‎(neuter πρωτότοκον); second declension

first-born
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 22.21
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 2.7
- 300 BCE – 200 BCE, 2 Samuel 19.43
- New Testament, Epistle to the Colossians 1.15
- Palatine Anthology 9.213

Inflection

Second declension of πρωτότοκος, πρωτότοκον

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πρωτότοκος	πρωτότοκον		πρωτοτόκω	πρωτοτόκω		πρωτότοκοι	πρωτότοκα
Genitive	πρωτοτόκου	πρωτοτόκου		πρωτοτόκοιν	πρωτοτόκοιν		πρωτοτόκων	πρωτοτόκων
Dative	πρωτοτόκῳ	πρωτοτόκῳ		πρωτοτόκοιν	πρωτοτόκοιν		πρωτοτόκοις	πρωτοτόκοις
Accusative	πρωτότοκον	πρωτότοκον		πρωτοτόκω	πρωτοτόκω		πρωτοτόκους	πρωτότοκα
Vocative	πρωτότοκε	πρωτότοκον		πρωτοτόκω	πρωτοτόκω		πρωτότοκοι	πρωτότοκα

References

πρωτότοκος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πρωτότοκος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«πρωτότοκος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G4416”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979