Definify.com
Definition 2024
παθητικός
παθητικός
Ancient Greek
Adjective
πᾰθητῐκός • (pathētikós) m (feminine πᾰθητῐκή, neuter πᾰθητῐκόν); first/second declension
- Subject to feeling or passion: sensitive
- Full of feeling: passionate, sensuous
- pathetic
- passive, receptive
- (grammar) passive
Declension
Declension of πᾰθητῐκός; πᾰθητῐκή; πᾰθητῐκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | πᾰθητῐκός | πᾰθητῐκή | πᾰθητῐκόν | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκᾱ́ | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκοί | πᾰθητῐκαί | πᾰθητῐκᾰ́ | ||||
| Genitive | πᾰθητῐκοῦ | πᾰθητῐκῆς | πᾰθητῐκοῦ | πᾰθητῐκοῖν | πᾰθητῐκαῖν | πᾰθητῐκοῖν | πᾰθητῐκῶν | πᾰθητῐκῶν | πᾰθητῐκῶν | ||||
| Dative | πᾰθητῐκῷ | πᾰθητῐκῇ | πᾰθητῐκῷ | πᾰθητῐκοῖν | πᾰθητῐκαῖν | πᾰθητῐκοῖν | πᾰθητῐκοῖς | πᾰθητῐκαῖς | πᾰθητῐκοῖς | ||||
| Accusative | πᾰθητῐκόν | πᾰθητῐκήν | πᾰθητῐκόν | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκᾱ́ | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκούς | πᾰθητῐκᾱ́ς | πᾰθητῐκᾰ́ | ||||
| Vocative | πᾰθητῐκέ | πᾰθητῐκή | πᾰθητῐκόν | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκᾱ́ | πᾰθητῐκώ | πᾰθητῐκοί | πᾰθητῐκαί | πᾰθητῐκᾰ́ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| πᾰθητῐκῶς | πᾰθητῐκώτερος | πᾰθητῐκώτᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Descendants
- Latin: pathēticus; passīvus (calque)
References
- πᾰθητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- παθητικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «παθητικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette