Definify.com
Definition 2024
ξενοκτόνος
ξενοκτόνος
Ancient Greek
Adjective
ξενοκτόνος • (xenoktónos) m, f (neuter ξενοκτόνον); second declension
- slaying guests or strangers
Inflection
Second declension of ξενοκτόνος, ξενοκτόνον
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||
| Nominative | ξενοκτόνος | ξενοκτόνον | ξενοκτόνω | ξενοκτόνω | ξενοκτόνοι | ξενοκτόνα | ||||||
| Genitive | ξενοκτόνου | ξενοκτόνου | ξενοκτόνοιν | ξενοκτόνοιν | ξενοκτόνων | ξενοκτόνων | ||||||
| Dative | ξενοκτόνῳ | ξενοκτόνῳ | ξενοκτόνοιν | ξενοκτόνοιν | ξενοκτόνοις | ξενοκτόνοις | ||||||
| Accusative | ξενοκτόνον | ξενοκτόνον | ξενοκτόνω | ξενοκτόνω | ξενοκτόνους | ξενοκτόνα | ||||||
| Vocative | ξενοκτόνε | ξενοκτόνον | ξενοκτόνω | ξενοκτόνω | ξενοκτόνοι | ξενοκτόνα | ||||||
References
- ξενοκτόνος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ξενοκτόνος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ξενοκτόνος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- stranger idem, page 823.
- LSJ 8th edition