Definify.com

Definition 2024


νέκυς

νέκυς

Ancient Greek

Alternative forms

Noun

νέκῡς, νέκῠς (nékūs, nékus) m (genitive νέκῠος); third declension

  1. corpse, dead person
  2. (in the plural) spirits of the dead
  3. (attributive) dead, deceased

Declension

Related terms

Derived terms

  • νεκυαγωγή (nekuagōgḗ)
  • νεκυαγωγός (nekuagōgós)
  • νεκυάμβατος (nekuámbatos)
  • νεκυδαίμων (nekudaímōn)
  • νεκύδαλος (nekúdalos)
  • νεκυηγός (nekuēgós)
  • νεκυηδόν (nekuēdón)
  • νεκυηπόλος (nekuēpólos)
  • νέκυια (nékuia)
  • νεκυϊκός (nekuïkós)
  • νεκυϊσμός (nekuïsmós)
  • νεκυοδαίμων (nekuodaímōn)
  • νεκυομαντεία (nekuomanteía)
  • νεκυομαντεῖον (nekuomanteîon)
  • νεκυομαντικός (nekuomantikós)
  • νεκυόμαντις (nekuómantis)
  • νεκυοπομπός (nekuopompós)
  • νεκυοστόλος (nekuostólos)
  • νεκύσια (nekúsia)
  • Νεκύσιος (Nekúsios)
  • νεκυσσόος (nekussóos)
  • νεκυώριον (nekuṓrion)

References

  • νέκυς in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • νέκυς in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • νέκυς in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • «νέκυς» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • «νέκυς» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • νέκυς in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
  • Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.