Ancient Greek

Noun

μῖμος • ‎(mîmos) m ‎(genitive μίμου); second declension

1. mime, actor
2. imitation, mimicking
3. mime (a drama of everyday life without choir)

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Derived terms

• ἀρχίμιμος ‎(arkhímimos)
• Μίμας ‎(Mímas)
• μιμάς ‎(mimás)
• μίμαστα ‎(mímasta)
• μιμαυλέω ‎(mimauléō)
• μίμαυλος ‎(mímaulos)
• μιμεία ‎(mimeía)
• μιμέομαι ‎(miméomai)
• μιμηλός ‎(mimēlós)
• μίμημα ‎(mímēma)
• μίμησις ‎(mímēsis)
• μιμητέος ‎(mimētéos)
• μιμητής ‎(mimētḗs)
• μιμητικός ‎(mimētikós)
• μιμητός ‎(mimētós)
• μιμικός ‎(mimikós)
• μιμόβιος ‎(mimóbios)
• μιμογράφος ‎(mimográphos)
• μιμολογέομαι ‎(mimologéomai)
• μιμολόγος ‎(mimológos)
• μιμῳδός ‎(mimōidós)

Descendants

• Georgian: მიმოსი ‎(mimosi)
• Latin: mimus
  • English: mime
  • French: mime
  • Italian: mimo
• Old Armenian: միմոս ‎(mimos)
  • Armenian: միմոս ‎(mimos)
• Russian: мим ‎(mim)

References

• μῖμος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μῖμος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «μῖμος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • actor idem, page 10.
  • Actor idem, page 999.
  • mime idem, page 529.