Definify.com
Definition 2024
μηκεδανός
μηκεδανός
Ancient Greek
Alternative forms
- μακεδνός (makednós)
- (4th AD Koine) IPA(key): /mikeðanós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /miceðanós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /miceðanós/
Adjective
μηκεδανός • (mēkedanós) m (feminine μηκεδανή, neuter μηκεδανόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of μηκεδανός, μηκεδανή, μηκεδανόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | μηκεδανός | μηκεδανή | μηκεδανόν | μηκεδανώ | μηκεδανᾱ́ | μηκεδανώ | μηκεδανοί | μηκεδαναί | μηκεδανᾰ́ | |||
| Genitive | μηκεδανοῦ | μηκεδανῆς | μηκεδανοῦ | μηκεδανοῖν | μηκεδαναῖν | μηκεδανοῖν | μηκεδανῶν | μηκεδανῶν | μηκεδανῶν | |||
| Dative | μηκεδανῷ | μηκεδανῇ | μηκεδανῷ | μηκεδανοῖν | μηκεδαναῖν | μηκεδανοῖν | μηκεδανοῖς | μηκεδαναῖς | μηκεδανοῖς | |||
| Accusative | μηκεδανόν | μηκεδανήν | μηκεδανόν | μηκεδανώ | μηκεδανᾱ́ | μηκεδανώ | μηκεδανούς | μηκεδανᾱ́ς | μηκεδανᾰ́ | |||
| Vocative | μηκεδανέ | μηκεδανή | μηκεδανόν | μηκεδανώ | μηκεδανᾱ́ | μηκεδανώ | μηκεδανοί | μηκεδαναί | μηκεδανᾰ́ | |||
References
- μηκεδανός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μηκεδανός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «μηκεδανός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette