Definify.com
Definition 2024
λευκομέλας
λευκομέλας
Ancient Greek
Adjective
λευκομέλᾱς • (leukomélās) m (feminine λευκομέλαινᾰ, neuter λευκόμελᾰν); first/third declension
- grey
- Tz., ad Lyc. 334
Declension
Declension of λευκομέλᾱς; λευκομέλαινᾰ; λευκόμελᾰν
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | λευκομέλᾱς | λευκομέλαινᾰ | λευκόμελᾰν | λευκομέλᾰνε | λευκομελαίνᾱ | λευκομέλᾰνε | λευκομέλᾰνες | λευκομέλαιναι | λευκομέλᾰνᾰ | ||||
| Genitive | λευκομέλᾰνος | λευκομελαίνης | λευκομέλᾰνος | λευκομελᾰ́νοιν | λευκομελαίναιν | λευκομελᾰ́νοιν | λευκομελᾰ́νων | λευκομελαινῶν | λευκομελᾰ́νων | ||||
| Dative | λευκομέλᾰνῐ | λευκομελαίνῃ | λευκομέλᾰνῐ | λευκομελᾰ́νοιν | λευκομελαίναιν | λευκομελᾰ́νοιν | λευκομέλᾰσῐ | λευκομελαίναις | λευκομέλᾰσῐ | ||||
| Accusative | λευκομέλᾰνᾰ | λευκομέλαινᾰν | λευκόμελᾰν | λευκομέλᾰνε | λευκομελαίνᾱ | λευκομέλᾰνε | λευκομέλᾰνᾰς | λευκομελαίνᾱς | λευκομέλᾰνᾰ | ||||
| Vocative | λευκόμελᾰν | λευκομέλαινᾰ | λευκόμελᾰν | λευκομέλᾰνε | λευκομελαίνᾱ | λευκομέλᾰνε | λευκομέλᾰνες | λευκομέλαιναι | λευκομέλᾰνᾰ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| λευκομελᾰ́νως | λευκομελᾰ́ντερος | λευκομελᾰ́ντᾰτος | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Descendants
- Translingual: leucomelas
References
- λευκομέλᾱς in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press