Definify.com
Definition 2024
καίνωσις
καίνωσις
Ancient Greek
Noun
καίνωσις • (kaínōsis) f (genitive καινώσεως); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ καίνωσῐς | τὼ καινώσει / καινώσεε | αἱ καινώσεις / καίνωσεες | ||||||||||
| Genitive | τῆς καινώσεως | τοῖν καινωσέοιν | τῶν καινώσεων | ||||||||||
| Dative | τῇ καινώσει / καινώσεῐ̈ | τοῖν καινωσέοιν | ταῖς καινώσεσῐ(ν) | ||||||||||
| Accusative | τὴν καίνωσῐν | τὼ καινώσει / καινώσεε | τᾱ̀ς καινώσεις | ||||||||||
| Vocative | καίνωσῐ | καινώσει / καινώσεε | καινώσεις / καίνωσεες | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Synonyms
- ἀνακαίνωσις (anakaínōsis)
References
- καίνωσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press