Definify.com

Definition 2024

δύω

Ancient Greek

Alternative forms

δύνω ‎(dúnō)

Verb

δύω • ‎(dúō)

I cause to sink, I plunge
I get into, I enter

Inflection

Present: δύω, δύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δύω	δύεις	δύει	δύετον	δύετον	δύομεν	δύετε	δύουσῐ(ν)
	subjunctive	δύω	δύῃς	δύῃ	δύητον	δύητον	δύωμεν	δύητε	δύωσῐ(ν)
	optative	δύοιμῐ	δύοις	δύοι	δύοιτον	δῠοίτην	δύοιμεν	δύοιτε	δύοιεν
	imperative		δύε	δῠέτω	δύετον	δῠέτων		δύετε	δῠόντων
middle/ passive	indicative	δύομαι	δύει/ δύῃ	δύεται	δύεσθον	δύεσθον	δῠόμεθᾰ	δύεσθε	δύονται
	subjunctive	δύωμαι	δύῃ	δύηται	δύησθον	δύησθον	δῠώμεθᾰ	δύησθε	δύωνται
	optative	δῠοίμην	δύοιο	δύοιτο	δύοισθον	δῠοίσθην	δῠοίμεθᾰ	δύοισθε	δύοιντο
	imperative		δύου	δῠέσθω	δύεσθον	δῠέσθων		δύεσθε	δῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δύειν				δύεσθαι
participle		δύων , δύουσᾰ , δύον				δῠόμενος , δῠομένη , δῠόμενον

Present: δύνω, δύνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δύνω	δύνεις	δύνει	δύνετον	δύνετον	δύνομεν	δύνετε	δύνουσῐ(ν)
	subjunctive	δύνω	δύνῃς	δύνῃ	δύνητον	δύνητον	δύνωμεν	δύνητε	δύνωσῐ(ν)
	optative	δύνοιμῐ	δύνοις	δύνοι	δύνοιτον	δῡνοίτην	δύνοιμεν	δύνοιτε	δύνοιεν
	imperative		δῦνε	δῡνέτω	δύνετον	δῡνέτων		δύνετε	δῡνόντων
middle/ passive	indicative	δύνομαι	δύνει/ δύνῃ	δύνεται	δύνεσθον	δύνεσθον	δῡνόμεθᾰ	δύνεσθε	δύνονται
	subjunctive	δύνωμαι	δύνῃ	δύνηται	δύνησθον	δύνησθον	δῡνώμεθᾰ	δύνησθε	δύνωνται
	optative	δῡνοίμην	δύνοιο	δύνοιτο	δύνοισθον	δῡνοίσθην	δῡνοίμεθᾰ	δύνοισθε	δύνοιντο
	imperative		δύνου	δῡνέσθω	δύνεσθον	δῡνέσθων		δύνεσθε	δῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δύνειν				δύνεσθαι
participle		δύνων , δύνουσᾰ , δῦνον				δῡνόμενος , δῡνομένη , δῡνόμενον

Imperfect: ἔδῡνον, ἐδῡνόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδῡνον	ἔδῡνες	ἔδῡνε	ἐδύνετον	ἐδῡνέτην	ἐδύνομεν	ἐδύνετε	ἔδῡνον
middle/ passive	indicative	ἐδῡνόμην	ἐδύνου	ἐδύνετο	ἐδύνεσθον	ἐδῡνέσθην	ἐδῡνόμεθᾰ	ἐδύνεσθε	ἐδύνοντο

Imperfect: ἐδῠόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐδῠόμην	ἐδύου	ἐδύετο	ἐδύεσθον	ἐδῠέσθην	ἐδῠόμεθᾰ	ἐδύεσθε	ἐδύοντο

Future: δύσομαι, δῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δύσομαι	δύσει/ δύσῃ	δύσεται	δύσεσθον	δύσεσθον	δῡσόμεθᾰ	δύσεσθε	δύσονται
middle	optative	δῡσοίμην	δύσοιο	δύσοιτο	δύσοισθον	δῡσοίσθην	δῡσοίμεθᾰ	δύσοισθε	δύσοιντο
passive	indicative	δῠθήσομαι	δῠθήσει/ δῠθήσῃ	δῠθήσεται	δῠθήσεσθον	δῠθήσεσθον	δῠθησόμεθᾰ	δῠθήσεσθε	δῠθήσονται
passive	optative	δῠθησοίμην	δῠθήσοιο	δῠθήσοιτο	δῠθήσοισθον	δῠθησοίσθην	δῠθησοίμεθᾰ	δῠθήσοισθε	δῠθήσοιντο
		middle				passive
infinitive		δύσεσθαι				δῠθήσεσθαι
participle		δῡσόμενος , δῡσομένη , δῡσόμενον				δῠθησόμενος , δῠθησομένη , δῠθησόμενον

Aorist: ἔδῡνα, ἐδῡνάμην (Late)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδῡνα	ἔδῡνας	ἔδῡνε	ἐδύνατον	ἐδῡνάτην	ἐδύναμεν	ἐδύνατε	ἔδῡναν
	subjunctive	δύνω	δύνῃς	δύνῃ	δύνητον	δύνητον	δύνωμεν	δύνητε	δύνωσῐ(ν)
	optative	δύναιμῐ	δύναις/ δύνειας	δύναι/ δύνειε	δύναιτον	δῡναίτην	δύναιμεν	δύναιτε	δύναιεν/ δύνειαν
	imperative		δῦνον	δῡνάτω	δύνατον	δῡνάτων		δύνατε	δῡνάντων
middle	indicative	ἐδῡνάμην	ἐδύνω	ἐδύνατο	ἐδύνασθον	ἐδῡνάσθην	ἐδῡνάμεθα	ἐδύνασθε	ἐδύναντο
	subjunctive	δύνωμαι	δύνῃ	δύνηται	δύνησθον	δύνησθον	δῡνώμεθα	δύνησθε	δύνωνται
	optative	δῡναίμην	δύναιο	δύναιτο	δύναισθον	δῡναίσθην	δῡναίμεθα	δύναισθε	δύναιντο
	imperative		δῦναι	δῡνάσθω	δύνασθον	δῡνάσθων		δύνασθε	δῡνάσθων
		active				middle
infinitive		δῦναι				δύνασθαι
participle	m	δύνᾱς				δῡνάμενος
	f	δύνᾱσα				δῡναμένη
	n	δῦναν				δῡνάμενον

Aorist: ἐδῡσάμην, ἐδύθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐδῡσάμην	ἐδύσω	ἐδύσατο	ἐδύσασθον	ἐδῡσάσθην	ἐδῡσάμεθα	ἐδύσασθε	ἐδύσαντο
	subjunctive	δύσωμαι	δύσῃ	δύσηται	δύσησθον	δύσησθον	δῡσώμεθα	δύσησθε	δύσωνται
	optative	δῡσαίμην	δύσαιο	δύσαιτο	δύσαισθον	δῡσαίσθην	δῡσαίμεθα	δύσαισθε	δύσαιντο
	imperative		δῦσαι	δῡσάσθω	δύσασθον	δῡσάσθων		δύσασθε	δῡσάσθων
passive	indicative	ἐδύθην	ἐδύθης	ἐδύθη	ἐδύθητον	ἐδῠθήτην	ἐδύθημεν	ἐδύθητε	ἐδύθησαν
	subjunctive	δῠθῶ	δῠθῇς	δῠθῇ	δῠθῆτον	δῠθῆτον	δῠθῶμεν	δῠθῆτε	δῠθῶσῐ(ν)
	optative	δῠθείην	δῠθείης	δῠθείη	δῠθεῖτον/ δῠθείητον	δῠθείτην/ δῠθειήτην	δῠθεῖμεν/ δῠθείημεν	δῠθεῖτε/ δῠθείητε	δῠθεῖεν/ δῠθείησαν
	imperative		δύθητι	δῠθήτω	δύθητον	δῠθήτων		δύθητε	δῠθέντων
		middle				passive
infinitive		δύσασθαι				δῠθῆναι
participle	m	δῡσάμενος				δῠθείς
	f	δῡσαμένη				δῠθεῖσα
	n	δῡσάμενον				δῠθέν

Perfect: δέδῡκα, δέδῠμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δέδῡκα	δέδῡκας	δέδῡκε	δεδύκατον	δεδύκατον	δεδύκαμεν	δεδύκατε	δεδύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδῡκὼς ὦ/ δεδύκω	δεδῡκὼς ᾖς/ δεδύκῃς	δεδῡκὼς ᾖ/ δεδύκῃ	δεδῡκότε ἦτον/ δεδύκητον	δεδῡκότε ἦτον/ δεδύκητον	δεδῡκότες ὦμεν/ δεδύκωμεν	δεδῡκότες ἦτε/ δεδύκητε	δεδῡκότες ὦσῐ(ν)/ δεδύκωσῐ(ν)
	optative	δεδῡκὼς εἴην/ δεδύκοιμῐ/ δεδῡκοίην	δεδῡκὼς εἴης/ δεδύκοις/ δεδῡκοίης	δεδῡκὼς εἴη/ δεδύκοι/ δεδῡκοίη	δεδῡκότε εἴητον/ δεδῡκότε εἶτον/ δεδύκοιτον	δεδῡκὀτε εἰήτην/ δεδῡκότε εἴτην/ δεδῡκοίτην	δεδῡκότες εἴημεν/ δεδῡκότες εἶμεν/ δεδύκοιμεν	δεδῡκότες εἴητε/ δεδῡκότες εἶτε/ δεδύκοιτε	δεδῡκότες εἴησαν/ δεδῡκότε εἶεν/ δεδύκοιεν
	imperative		δεδῡκὼς ἴσθῐ	δεδῡκὼς ἔστω	δεδῡκότε ἔστον	δεδῡκότε ἔστων		δεδῡκότες ἔστε	δεδῡκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	δέδῠμαι	δέδῠσαι	δέδῠται	δέδῠσθον	δέδῠσθον	δεδύμεθα	δέδῠσθε	δέδῠνται
	subjunctive	δεδῠμένος ὦ	δεδῠμένος ᾖς	δεδῠμένος ᾖ	δεδῠμένω ἦτον	δεδῠμένω ἦτον	δεδῠμένοι ὦμεν	δεδῠμένοι ἦτε	δεδῠμένοι ὦσῐ
	optative	δεδῠμένος εἴην	δεδῠμένος εἴης	δεδῠμένος εἴη	δεδῠμένοι εἴητον/ δεδῠμένοι εἶτον	δεδῠμένω εἰήτην/ δεδῠμένω εἴτην	δεδῠμένοι εἴημεν/ δεδῠμένοι εἶμεν	δεδῠμένοι εἴητε/ δεδῠμένοι εἶτε	δεδῠμένοι εἴησαν/ δεδῠμένοι εἶεν
	imperative		δέδῠσο	δεδύσθω	δέδῠσθον	δεδύσθων		δέδῠσθε	δεδύσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδῡκέναι				δεδύσθαι
participle		δεδῡκώς , δεδῡκυῖα , δεδῡκός				δεδῠμένος , δεδῠμένη , δεδῠμένον

References

δύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
δύω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«δύω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«δύω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
«δύω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)

Numeral

δύω • ‎(dúō)

Alternative form of δύο ‎(dúo)

Greek

Pronunciation

Homophone: δύο ‎(dýo)

Verb

δύω • ‎(dýo) ‎(simple past έδυσα)

set, go down (sun, stars, etc)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

see: δύση f ‎(dýsi, “west”)

Synonyms

βασιλεύω ‎(vasilévo)

Definify.com

Definition 2024

δύω

δύω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

References

Numeral

Greek

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

Synonyms

Etymology

Pronunciation

Similar Results