Definify.com

Definition 2025

δουλόω

Ancient Greek

Verb

δουλόω • ‎(doulóō)

to enslave

Conjugation

Present: δουλῶ, δουλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δουλῶ	δουλοῖς	δουλοῖ	δουλοῦτον	δουλοῦτον	δουλοῦμεν	δουλοῦτε	δουλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	δουλῶ	δουλοῖς	δουλοῖ	δουλῶτον	δουλῶτον	δουλῶμεν	δουλῶτε	δουλῶσῐ(ν)
	optative	δουλοίην, δουλοῖμῐ	δουλοίης, δουλοῖς	δουλοίη, δουλοῖ	δουλοῖτον, δουλοίητον	δουλοίτην, δουλοιήτην	δουλοῖμεν, δουλοίημεν	δουλοῖτε, δουλοίητε	δουλοῖεν, δουλοίησᾰν
	imperative		δούλου	δουλούτω	δουλοῦτον	δουλούτων		δουλοῦτε	δουλούντων
middle/ passive	indicative	δουλοῦμαι	δουλοῖ	δουλοῦται	δουλοῦσθον	δουλοῦσθον	δουλούμεθᾰ	δουλοῦσθε	δουλοῦνται
	subjunctive	δουλῶμαι	δουλοῖ	δουλῶται	δουλῶσθον	δουλῶσθον	δουλώμεθᾰ	δουλῶσθε	δουλῶνται
	optative	δουλοίμην	δουλοῖο	δουλοῖτο	δουλοῖσθον	δουλοίσθην	δουλοίμεθᾰ	δουλοῖσθε	δουλοῖντο
	imperative		δουλοῦ	δουλούσθω	δουλοῦσθον	δουλούσθων		δουλοῦσθε	δουλούσθων
		active				middle/passive
infinitive		δουλοῦν				δουλοῦσθαι
participle	m	δουλῶν				δουλούμενος
	f	δουλοῦσᾰ				δουλουμένη
	n	δουλοῦν				δουλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐδούλουν, ἐδουλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδούλουν	ἐδούλους	ἐδούλου	ἐδουλοῦτον	ἐδουλούτην	ἐδουλοῦμεν	ἐδουλοῦτε	ἐδούλουν
middle/ passive	indicative	ἐδουλούμην	ἐδουλοῦ	ἐδουλοῦτο	ἐδουλοῦσθον	ἐδουλούσθην	ἐδουλούμεθᾰ	ἐδουλοῦσθε	ἐδουλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δουλώσω, δουλώσομαι, δουλωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δουλώσω	δουλώσεις	δουλώσει	δουλώσετον	δουλώσετον	δουλώσομεν	δουλώσετε	δουλώσουσῐ(ν)
active	optative	δουλώσοιμῐ	δουλώσοις	δουλώσοι	δουλώσοιτον	δουλωσοίτην	δουλώσοιμεν	δουλώσοιτε	δουλώσοιεν
middle	indicative	δουλώσομαι	δουλώσῃ, δουλώσει	δουλώσεται	δουλώσεσθον	δουλώσεσθον	δουλωσόμεθᾰ	δουλώσεσθε	δουλώσονται
middle	optative	δουλωσοίμην	δουλώσοιο	δουλώσοιτο	δουλώσοισθον	δουλωσοίσθην	δουλωσοίμεθᾰ	δουλώσοισθε	δουλώσοιντο
passive	indicative	δουλωθήσομαι	δουλωθήσῃ	δουλωθήσεται	δουλωθήσεσθον	δουλωθήσεσθον	δουλωθησόμεθᾰ	δουλωθήσεσθε	δουλωθήσονται
passive	optative	δουλωθησοίμην	δουλωθήσοιο	δουλωθήσοιτο	δουλωθήσοισθον	δουλωθησοίσθην	δουλωθησοίμεθᾰ	δουλωθήσοισθε	δουλωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δουλώσειν			δουλώσεσθαι		δουλωθήσεσθαι
participle	m	δουλώσων			δουλωσόμενος		δουλωθησόμενος
	f	δουλώσουσᾰ			δουλωσομένη		δουλωθησομένη
	n	δουλῶσον			δουλωσόμενον		δουλωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐδούλωσᾰ, ἐδουλωσᾰ́μην, ἐδουλώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδούλωσᾰ	ἐδούλωσᾰς	ἐδούλωσε(ν)	ἐδουλώσᾰτον	ἐδουλωσᾰ́την	ἐδουλώσᾰμεν	ἐδουλώσᾰτε	ἐδούλωσᾰν
	subjunctive	δουλώσω	δουλώσῃς	δουλώσῃ	δουλώσητον	δουλώσητον	δουλώσωμεν	δουλώσητε	δουλώσωσῐ(ν)
	optative	δουλώσαιμῐ	δουλώσειᾰς, δουλώσαις	δουλώσειε(ν), δουλώσαι	δουλώσαιτον	δουλωσαίτην	δουλώσαιμεν	δουλώσαιτε	δουλώσειᾰν, δουλώσαιεν
	imperative		δούλωσον	δουλωσᾰ́τω	δουλώσᾰτον	δουλωσᾰ́των		δουλώσᾰτε	δουλωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδουλωσᾰ́μην	ἐδουλώσω	ἐδουλώσᾰτο	ἐδουλώσᾰσθον	ἐδουλωσᾰ́σθην	ἐδουλωσᾰ́μεθᾰ	ἐδουλώσᾰσθε	ἐδουλώσᾰντο
	subjunctive	δουλώσωμαι	δουλώσῃ	δουλώσηται	δουλώσησθον	δουλώσησθον	δουλωσώμεθᾰ	δουλώσησθε	δουλώσωνται
	optative	δουλωσαίμην	δουλώσαιο	δουλώσαιτο	δουλώσαισθον	δουλωσαίσθην	δουλωσαίμεθᾰ	δουλώσαισθε	δουλώσαιντο
	imperative		δούλωσαι	δουλωσᾰ́σθω	δουλώσᾰσθον	δουλωσᾰ́σθων		δουλώσᾰσθε	δουλωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδουλώθην	ἐδουλώθης	ἐδουλώθη	ἐδουλώθητον	ἐδουλωθήτην	ἐδουλώθημεν	ἐδουλώθητε	ἐδουλώθησᾰν
	subjunctive	δουλωθῶ	δουλωθῇς	δουλωθῇ	δουλωθῆτον	δουλωθῆτον	δουλωθῶμεν	δουλωθῆτε	δουλωθῶσῐ(ν)
	optative	δουλωθείην	δουλωθείης	δουλωθείη	δουλωθεῖτον, δουλωθείητον	δουλωθείτην, δουλωθειήτην	δουλωθεῖμεν, δουλωθείημεν	δουλωθεῖτε, δουλωθείητε	δουλωθεῖεν, δουλωθείησᾰν
	imperative		δουλώθητῐ	δουλωθήτω	δουλώθητον	δουλωθήτων		δουλώθητε	δουλωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δουλῶσαι			δουλώσᾰσθαι		δουλωθῆναι
participle	m	δουλώσᾱς			δουλωσᾰ́μενος		δουλωθείς
	f	δουλώσᾱσᾰ			δουλωσᾰμένη		δουλωθεῖσᾰ
	n	δουλῶσᾰν			δουλωσᾰ́μενον		δουλωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δεδούλωκᾰ, δεδούλωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδούλωκᾰ	δεδούλωκᾰς	δεδούλωκε(ν)	δεδουλώκᾰτον	δεδουλώκᾰτον	δεδουλώκᾰμεν	δεδουλώκᾰτε	δεδουλώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδουλώκω	δεδουλώκῃς	δεδουλώκῃ	δεδουλώκητον	δεδουλώκητον	δεδουλώκωμεν	δεδουλώκητε	δεδουλώκωσῐ(ν)
	optative	δεδουλώκοιμῐ, δεδουλωκοίην	δεδουλώκοις, δεδουλωκοίης	δεδουλώκοι, δεδουλωκοίη	δεδουλώκοιτον	δεδουλωκοίτην	δεδουλώκοιμεν	δεδουλώκοιτε	δεδουλώκοιεν
	imperative		δεδούλωκε	δεδουλωκέτω	δεδουλώκετον	δεδουλωκέτων		δεδουλώκετε	δεδουλωκόντων
middle/ passive	indicative	δεδούλωμαι	δεδούλωσαι	δεδούλωται	δεδούλωσθον	δεδούλωσθον	δεδουλώμεθᾰ	δεδούλωσθε	δεδούλωνται
	subjunctive	δεδουλωμένος ὦ	δεδουλωμένος ᾖς	δεδουλωμένος ᾖ	δεδουλωμένω ἦτον	δεδουλωμένω ἦτον	δεδουλωμένοι ὦμεν	δεδουλωμένοι ἦτε	δεδουλωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδουλωμένος εἴην	δεδουλωμένος εἴης	δεδουλωμένος εἴη	δεδουλωμένοι εἴητον/εἶτον	δεδουλωμένω εἰήτην/εἴτην	δεδουλωμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδουλωμένοι εἴητε/εἶτε	δεδουλωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δεδούλωσο	δεδουλώσθω	δεδούλωσθον	δεδουλώσθων		δεδούλωσθε	δεδουλώσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδουλωκέναι				δεδούλωσθαι
participle	m	δεδουλωκώς				δεδουλωμένος
	f	δεδουλωκυῖᾰ				δεδουλωμένη
	n	δεδουλωκός				δεδουλωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐδεδουλώκειν, ἐδεδουλώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδεδουλώκειν, ἐδεδουλώκη	ἐδεδουλώκεις, ἐδεδουλώκης	ἐδεδουλώκει(ν)	ἐδεδουλώκετον	ἐδεδουλωκέτην	ἐδεδουλώκεμεν	ἐδεδουλώκετε	ἐδεδουλώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐδεδουλώμην	ἐδεδούλωσο	ἐδεδούλωτο	ἐδεδούλωσθον	ἐδεδουλώσθην	ἐδεδουλώμεθᾰ	ἐδεδούλωσθε	ἐδεδούλωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

δουλόω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δουλόω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«δουλόω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G1402”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2025

δουλόω

δουλόω

Ancient Greek

Verb

Conjugation

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results