Definify.com

Definition 2024

αὐξάνω

αὐξάνω

See also: αυξάνω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀέξω ‎(aéxō) Poetic
αὐξω ‎(auxō)

Verb

αὐξάνω • ‎(auxánō)

I make grow, increase
I promote, honour, exalt

Inflection

Present: αὐξάνω, αὐξάνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐξάνω	αὐξάνεις	αὐξάνει	αὐξάνετον	αὐξάνετον	αὐξάνομεν	αὐξάνετε	αὐξάνουσῐ(ν)
	subjunctive	αὐξάνω	αὐξάνῃς	αὐξάνῃ	αὐξάνητον	αὐξάνητον	αὐξάνωμεν	αὐξάνητε	αὐξάνωσῐ(ν)
	optative	αὐξάνοιμῐ	αὐξάνοις	αὐξάνοι	αὐξάνοιτον	αὐξανοίτην	αὐξάνοιμεν	αὐξάνοιτε	αὐξάνοιεν
	imperative		αὔξανε	αὐξανέτω	αὐξάνετον	αὐξανέτων		αὐξάνετε	αὐξανόντων
middle/ passive	indicative	αὐξάνομαι	αὐξάνει/ αὐξάνῃ	αὐξάνεται	αὐξάνεσθον	αὐξάνεσθον	αὐξανόμεθᾰ	αὐξάνεσθε	αὐξάνονται
	subjunctive	αὐξάνωμαι	αὐξάνῃ	αὐξάνηται	αὐξάνησθον	αὐξάνησθον	αὐξανώμεθᾰ	αὐξάνησθε	αὐξάνωνται
	optative	αὐξανοίμην	αὐξάνοιο	αὐξάνοιτο	αὐξάνοισθον	αὐξανοίσθην	αὐξανοίμεθᾰ	αὐξάνοισθε	αὐξάνοιντο
	imperative		αὐξάνου	αὐξανέσθω	αὐξάνεσθον	αὐξανέσθων		αὐξάνεσθε	αὐξανέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αὐξάνειν				αὐξάνεσθαι
participle		αὐξάνων , αὐξάνουσᾰ , αὔξανον				αὐξανόμενος , αὐξανομένη , αὐξανόμενον

Imperfect: αὔξανον, αὐξανόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὔξανον	αὔξανες	αὔξανε	αὐξάνετον	αὐξανέτην	αὐξάνομεν	αὐξάνετε	αὔξανον
middle/ passive	indicative	αὐξανόμην	αὐξάνου	αὐξάνετο	αὐξάνεσθον	αὐξανέσθην	αὐξανόμεθᾰ	αὐξάνεσθε	αὐξάνοντο

Future: αὐξήσω, αὐξήσομαι, αὐξηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αὐξήσω	αὐξήσεις	αὐξήσει	αὐξήσετον	αὐξήσετον	αὐξήσομεν	αὐξήσετε	αὐξήσουσῐ(ν)
active	optative	αὐξήσοιμῐ	αὐξήσοις	αὐξήσοι	αὐξήσοιτον	αὐξησοίτην	αὐξήσοιμεν	αὐξήσοιτε	αὐξήσοιεν
middle	indicative	αὐξήσομαι	αὐξήσει/ αὐξήσῃ	αὐξήσεται	αὐξήσεσθον	αὐξήσεσθον	αὐξησόμεθᾰ	αὐξήσεσθε	αὐξήσονται
middle	optative	αὐξησοίμην	αὐξήσοιο	αὐξήσοιτο	αὐξήσοισθον	αὐξησοίσθην	αὐξησοίμεθᾰ	αὐξήσοισθε	αὐξήσοιντο
passive	indicative	αὐξηθήσομαι	αὐξηθήσει/ αὐξηθήσῃ	αὐξηθήσεται	αὐξηθήσεσθον	αὐξηθήσεσθον	αὐξηθησόμεθᾰ	αὐξηθήσεσθε	αὐξηθήσονται
passive	optative	αὐξηθησοίμην	αὐξηθήσοιο	αὐξηθήσοιτο	αὐξηθήσοισθον	αὐξηθησοίσθην	αὐξηθησοίμεθᾰ	αὐξηθήσοισθε	αὐξηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αὐξήσειν			αὐξήσεσθαι		αὐξηθήσεσθαι
participle		αὐξήσων , αὐξήσουσᾰ , αὐξῆσον			αὐξησόμενος , αὐξησομένη , αὐξησόμενον		αὐξηθησόμενος , αὐξηθησομένη , αὐξηθησόμενον

Aorist: ηὔξησα, ηὐξησάμην, ηὐξήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔξησα	ηὔξησας	ηὔξησε	ηὐξήσατον	ηὐξησάτην	ηὐξήσαμεν	ηὐξήσατε	ηὔξησαν
	subjunctive	αὐξήσω	αὐξήσῃς	αὐξήσῃ	αὐξήσητον	αὐξήσητον	αὐξήσωμεν	αὐξήσητε	αὐξήσωσῐ(ν)
	optative	αὐξήσαιμῐ	αὐξήσαις/ αὐξήσειας	αὐξήσαι/ αὐξήσειε	αὐξήσαιτον	αὐξησαίτην	αὐξήσαιμεν	αὐξήσαιτε	αὐξήσαιεν/ αὐξήσειαν
	imperative		αὔξησον	αὐξησάτω	αὐξήσατον	αὐξησάτων		αὐξήσατε	αὐξησάντων
middle	indicative	ηὐξησάμην	ηὐξήσω	ηὐξήσατο	ηὐξήσασθον	ηὐξησάσθην	ηὐξησάμεθα	ηὐξήσασθε	ηὐξήσαντο
	subjunctive	αὐξήσωμαι	αὐξήσῃ	αὐξήσηται	αὐξήσησθον	αὐξήσησθον	αὐξησώμεθα	αὐξήσησθε	αὐξήσωνται
	optative	αὐξησαίμην	αὐξήσαιο	αὐξήσαιτο	αὐξήσαισθον	αὐξησαίσθην	αὐξησαίμεθα	αὐξήσαισθε	αὐξήσαιντο
	imperative		αὔξησαι	αὐξησάσθω	αὐξήσασθον	αὐξησάσθων		αὐξήσασθε	αὐξησάσθων
passive	indicative	ηὐξήθην	ηὐξήθης	ηὐξήθη	ηὐξήθητον	ηὐξηθήτην	ηὐξήθημεν	ηὐξήθητε	ηὐξήθησαν
	subjunctive	αὐξηθῶ	αὐξηθῇς	αὐξηθῇ	αὐξηθῆτον	αὐξηθῆτον	αὐξηθῶμεν	αὐξηθῆτε	αὐξηθῶσῐ(ν)
	optative	αὐξηθείην	αὐξηθείης	αὐξηθείη	αὐξηθεῖτον/ αὐξηθείητον	αὐξηθείτην/ αὐξηθειήτην	αὐξηθεῖμεν/ αὐξηθείημεν	αὐξηθεῖτε/ αὐξηθείητε	αὐξηθεῖεν/ αὐξηθείησαν
	imperative		αὐξήθητι	αὐξηθήτω	αὐξήθητον	αὐξηθήτων		αὐξήθητε	αὐξηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αὔξησαι			αὐξήσασθαι		αὐξηθῆναι
participle	m	αὐξήσᾱς			αὐξησάμενος		αὐξηθείς
	f	αὐξήσᾱσα			αὐξησαμένη		αὐξηθεῖσα
	n	αὔξησαν			αὐξησάμενον		αὐξηθέν

Perfect: ηὔξηκα, ηὔξημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔξηκα	ηὔξηκας	ηὔξηκε	ηὐξήκατον	ηὐξήκατον	ηὐξήκαμεν	ηὐξήκατε	ηὐξήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ηὐξηκὼς ὦ/ ηὐξήκω	ηὐξηκὼς ᾖς/ ηὐξήκῃς	ηὐξηκὼς ᾖ/ ηὐξήκῃ	ηὐξηκότε ἦτον/ ηὐξήκητον	ηὐξηκότε ἦτον/ ηὐξήκητον	ηὐξηκότες ὦμεν/ ηὐξήκωμεν	ηὐξηκότες ἦτε/ ηὐξήκητε	ηὐξηκότες ὦσῐ(ν)/ ηὐξήκωσῐ(ν)
	optative	ηὐξηκὼς εἴην/ ηὐξήκοιμῐ/ ηὐξηκοίην	ηὐξηκὼς εἴης/ ηὐξήκοις/ ηὐξηκοίης	ηὐξηκὼς εἴη/ ηὐξήκοι/ ηὐξηκοίη	ηὐξηκότε εἴητον/ ηὐξηκότε εἶτον/ ηὐξήκοιτον	ηὐξηκὀτε εἰήτην/ ηὐξηκότε εἴτην/ ηὐξηκοίτην	ηὐξηκότες εἴημεν/ ηὐξηκότες εἶμεν/ ηὐξήκοιμεν	ηὐξηκότες εἴητε/ ηὐξηκότες εἶτε/ ηὐξήκοιτε	ηὐξηκότες εἴησαν/ ηὐξηκότε εἶεν/ ηὐξήκοιεν
	imperative		ηὐξηκὼς ἴσθῐ	ηὐξηκὼς ἔστω	ηὐξηκότε ἔστον	ηὐξηκότε ἔστων		ηὐξηκότες ἔστε	ηὐξηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ηὔξημαι	ηὔξησαι	ηὔξηται	ηὔξησθον	ηὔξησθον	ηὐξήμεθα	ηὔξησθε	ηὔξηνται
	subjunctive	ηὐξημένος ὦ	ηὐξημένος ᾖς	ηὐξημένος ᾖ	ηὐξημένω ἦτον	ηὐξημένω ἦτον	ηὐξημένοι ὦμεν	ηὐξημένοι ἦτε	ηὐξημένοι ὦσῐ
	optative	ηὐξημένος εἴην	ηὐξημένος εἴης	ηὐξημένος εἴη	ηὐξημένοι εἴητον/ ηὐξημένοι εἶτον	ηὐξημένω εἰήτην/ ηὐξημένω εἴτην	ηὐξημένοι εἴημεν/ ηὐξημένοι εἶμεν	ηὐξημένοι εἴητε/ ηὐξημένοι εἶτε	ηὐξημένοι εἴησαν/ ηὐξημένοι εἶεν
	imperative		ηὔξησο	ηὐξήσθω	ηὔξησθον	ηὐξήσθων		ηὔξησθε	ηὐξήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ηὐξηκέναι				ηὐξήσθαι
participle		ηὐξηκώς , ηὐξηκυῖα , ηὐξηκός				ηὐξημένος , ηὐξημένη , ηὐξημένον

Pluperfect: ηὐξήκειν/ηὐξήκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐξήκειν/ ηὐξήκη	ηὐξήκεις/ ηὐξήκης	ηὐξήκει(ν)	ηὐξήκετον	ηὐξηκέτην	ηὐξήκεμεν	ηὐξήκετε	ηὐξήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ηὐξήμην	ηὔξησο	ηὔξητο	ηὔξησθον	ηὐξήσθην	ηὐξήμεθᾰ	ηὔξησθε	ηὔξηντο

References

αὐξάνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
αὐξάνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«αὐξάνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«αὐξάνω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
αὐξάνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G837”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979