Definify.com
Definition 2024
vakit
vakit
See also: vakít
Turkish
Noun
vakit (definite accusative vakti, plural vakitler)
- time (quantity of availability in time)
Declension
declension of vakit
possessive forms of vakit
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | vaktim | vakitlerim |
| definite accusative (belirtme) | vaktimi | vakitlerimi |
| dative (yönelme) | vaktime | vakitlerime |
| locative (bulunma) | vaktimde | vakitlerimde |
| ablative (çıkma) | vaktimden | vakitlerimden |
| genitive (tamlayan) | vaktimin | vakitlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | vaktin | vakitlerin |
| definite accusative (belirtme) | vaktini | vakitlerini |
| dative (yönelme) | vaktine | vakitlerine |
| locative (bulunma) | vaktinde | vakitlerinde |
| ablative (çıkma) | vaktinden | vakitlerinden |
| genitive (tamlayan) | vaktinin | vakitlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | vakti | vakitleri |
| definite accusative (belirtme) | vaktini | vakitlerini |
| dative (yönelme) | vaktine | vakitlerine |
| locative (bulunma) | vaktinde | vakitlerinde |
| ablative (çıkma) | vaktinden | vakitlerinden |
| genitive (tamlayan) | vaktinin | vakitlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | vaktimiz | vakitlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | vaktimizi | vakitlerimizi |
| dative (yönelme) | vaktimize | vakitlerimize |
| locative (bulunma) | vaktimizde | vakitlerimizde |
| ablative (çıkma) | vaktimizden | vakitlerimizden |
| genitive (tamlayan) | vaktimizin | vakitlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | vaktiniz | vakitleriniz |
| definite accusative (belirtme) | vaktinizi | vakitlerinizi |
| dative (yönelme) | vaktinize | vakitlerinize |
| locative (bulunma) | vaktinizde | vakitlerinizde |
| ablative (çıkma) | vaktinizden | vakitlerinizden |
| genitive (tamlayan) | vaktinizin | vakitlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | vakitleri | vakitleri |
| definite accusative (belirtme) | vakitlerini | vakitlerini |
| dative (yönelme) | vakitlerine | vakitlerine |
| locative (bulunma) | vakitlerinde | vakitlerinde |
| ablative (çıkma) | vakitlerinden | vakitlerinden |
| genitive (tamlayan) | vakitlerinin | vakitlerinin |